صفحه ۲۵۵

شرایط اجتماعی بوده است. آنان با توجه به موقعیت ها و عملکرد حاکمان و جو اجتماعی تلاش می‎کردند تا با دوری از دستگاه حاکم و یا در مقطعی به حسب ظاهر نزدیکی به آن، اعتقادات دینی مردم را حفظ کنند و تحریف ها و تفسیرهای نادرست از دین را برای مردم بشناسانند.

امامت در کودکی

به عقیده شیعه امامیه امامان معصوم (ع) از دوران کودکی شأن امامت را دارند؛ زیرا امامت منصبی است الهی، و مقام امامت دارا بودن علم و توانایی پاسخگویی به نیازها و در یک کلام حجت خدا بودن است. و چون چنین است امکان دارد امامی در سنین کودکی به این مقام نایل آید و خداوند چنین موقعیت و دانشی را فراهم سازد. چنین امری در تاریخ دین بی سابقه نیست. درمیان امت های پیشین نیز کسانی بوده اند که در دوران کودکی به مقام نبوت و یا وصایت رسیده و چنین مقامی را عهده دار شده اند.

حضرت عیسی (ع) با این که کودکی بیش نبود در گهواره به سخن آمد و گفت: (... انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا)،سوره مریم (19)، آیه 30؛ " و یا درباره حضرت یحیی (ع) چنین آمده است: (یا یحیی خذ الکتاب بقوة و آتیناه الحکم صبیا)سوره مریم (19)، آیه 12) . "ای یحیی ! کتاب را با توانمندی بگیر، و او را در حالی که کودکی بود حکم (نبوت) دادیم." امام باقر(ع) با استناد به همین دو آیه نتیجه می‎گیرد که آن دو در کودکی حجت و پیامبر خدا بوده اند.کلینی، کافی، ج 1، ص 382، حدیث 1) .

صفوان بن یحیی می‎گوید: به امام رضا(ع) عرض کردم پیش از این که خداوند ابوجعفر (امام جواد)(ع) را به شما عطا کند درباره امام بعدی می‎پرسیدیم،

ناوبری کتاب