آیت‌الله منتظری

که در رابطه با قوام دین آنان است را از ایشان قطع نماید."همان، ج 1، ص 261، حدیث 4. امام صادق (ع) فرموده است: "هیچ گاه خداوند به وسیله حجتی بر بندگان خود احتجاج نمی کند، مگر این که نزد آن حجت همه نیازمندیهای آنان وجود داشته باشد."همان، ص 262، حدیث 5. در روایتی از امام باقر(ع) با استشهاد به آیه (عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه أحدا ‏ الا من ارتضی من رسول )سوره جن (72)، آیات 26 - 27. "خداوند دانای نهان است و کسی را بر غیب خود آگاه نمی کند، جز فرستاده ای را که از او خشنود باشد." خود را عالم به اموری می‎دانند که مورد قضا و قدر الهی قرار گرفته باشد.کلینی، کافی، ج 1، ص 256، حدیث 2. عمار ساباطی می‎گوید: از امام صادق (ع) پرسیدم که آیا امام علم غیب دارد؟ حضرت فرمود: "نه ! ولی هر زمان بخواهد چیزی را بداند خداوند وی را آگاه می‎کند."همان، ص 257، حدیث 4. در روایت دیگری از امام صادق (ع) آن حضرت با استشهاد به آیه (قال الذی عنده علم من الکتاب )سوره نمل (27)، آیه 40. و مقایسه آن با آیه (... و من عنده علم الکتاب )سوره رعد (13)، آیه 43. و این که علم چنین کسی بسیار بیشتر از فرد مورد نظر در آیه قبلی است فرمود: "علم الکتاب والله کله عندنا"کلینی، کافی، ج 1، ص 257، حدیث 3. "به خدا تمام علم کتاب در پیش ماست."درباره آیه (قال الذی عنده علم من الکتاب )، روایت است که مربوط به آصف بن برخیا از یاران سلیمان (ع) است و آیه (و من عنده علم الکتاب ) بر حضرت علی (ع) تطبیق شده است. نورالثقلین، ج 4، صفحات 87 - 92. وجه برتری دلالت آیه (و من عنده علم الکتاب ) بر آیه دیگر به این است که در آن آیه (من) دلالت بر تبعیض می‎کند و در این (علم الکتاب ) به صورت مطلق آمده است.

مفضل به امام صادق (ع) عرض کرد: آیا می‎شود خداوند اطاعت از کسی را واجب کرده باشد اما اخبار سماوی را از او بپوشاند؟ امام فرمود: "نه ! خداوند به بندگانش مهربانتر از آن است که اطاعت از بنده ای را لازم کند اما خبرهای آسمانی را از او مخفی کند."کلینی، کافی، ج 1، ص 261، حدیث 3.