آیت‌الله منتظری

کسانی اند که ایمان آورده، نماز برپا می‎دارند و در حال رکوع زکات [صدقه ] می‎دهند." پیامبر(ص) پس از دریافت آیه، آن را بر اصحاب خود خواند و فرمود: "هر کسی که من مولای او هستم، علی نیز مولای اوست. خدایا! دوست بدار دوستدار او و دشمن بدار دشمن او را."احمدبن حنبل، مسند، ج 5، ص 494، حدیث 18793) ؛ عبدالحسین امینی، الغدیر، ج 1، ص 77 - 93.

"ولی" در معنای سرپرستی، اولای به تصرف و صاحب اختیار استعمال شده است؛ به طورکلی ولایت و مشتقات آن متضمن یک نحو تصرف نسبت به دیگران است و به معنای دوستی محض که امر قلبی است نمی باشد. محبت و مودت به معنای دوستی است. از باب مثال: (النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم...)سوره احزاب (33)، آیه 6. "پیامبر اولای به مؤمنان از خود آنهاست." و (الله ولی الذین آمنوا...)سوره بقره (2)، آیه 257. "خداوند صاحب اختیار مؤمنان است." (و ما لهم ألا یعذبهم الله و هم یصدون عن المسجد الحرام و ما کانوا أولیأه ان أولیاؤه الا المتقون...)سوره انفال (8)، آیه 34. "چرا خداوند آنان [معاندان اسلام ] را عذاب نکند، در صورتی که راه مسجدالحرام را به روی بندگان می‎بندند، و حال آن که آنان سرپرستی آن را بر عهده ندارند و تنها متقین شایسته سرپرستی آن هستند."

بنابراین حمل آیه ولایت بر دوستی صرف موجه نیست و ولی به معنای سرپرست و حاکم نیز هست. و طبق روایت و شأن نزول مراد از (الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزکوة و هم راکعون )سوره مائده (5)، آیه 55. علی (ع) است.

ممکن است کسی بگوید آیه با لفظ جمع آمده (الذین یقیمون... و یؤتون...) با این که فقط علی (ع) در نماز صدقه داده است. جواب این است که: اولا گاهی جمع استعمال می‎شود و مراد یک نفر است.مانند: (الذین قال لهم الناس ان الناس قد جمعوا لکم ) و ثانیا: وجه جمع آوردن و اراده مفرد،