است و فراتر از کار بشر است. عرب در آن روزگار به اسلوب های مختلف کلام آشنا بود. زیبایی های یک سخن را خوب میشناخت. اگر در قرآن یک مورد از ابتذال در سبک سراغ داشت، یقینا آن را به رخ میکشید و برجسته میکرد؛ چرا که آنان از هر وسیله ای برای مقابله با پیامبر(ص) استفاده میکردند.
ولید بن مغیره که سخن شناس عصر خود بود در انجمن قریش راجع به قرآن چنین گفت: به خدا سوگند کلامی که از محمد شنیدم شباهتی به کلام هیچ انسان و جنی ندارد. سخنش برتری و زیبایی ویژه ای دارد. شاخسارش پر میوه و دامنه اش ریشه های فراوان و پر برکتی دارد. گفتاری برجسته است و هیچ سخنی از آن برجسته تر نیست. و برتر از آن است که بتوان با آن به معارضه پرداخت.طبرسی، مجمع البیان، ج 5، ص 387، ذیل آیه 11، از سوره مدثر.
مهمتر این که تعلیمات عرضه شده با این قالب و اسلوب، از آسمانها و افلاک و کرات آسمانی تا موجودات زمینی، از اعماق دریاها و امور کشتیرانی تا پدیده های جوی و بارش باران و برف و وزش بادها، از شگفتی های جهان جانوران تا عجایب رویش گیاهان و پدید آمدن چشمه ها و باغ ها، از رموز خلقت انسان تا پیدایش کوهها و بالاخره از اخلاق تا اقتصاد و جامعه، از معنویات و مادیات، ماهیت گروههای مختلف اجتماعی، آینده جهان و بشریت و هزاران موضوع ریز و درشت، در آن گرد آمده است و هرچه زمان بگذرد موضوعات جدیدتری از آن استنباط میشود.
متواتر و قطعی بودن نص قرآن
در میان تمام مسلمانان اجماع است که قرآن زبان به زبان و سینه به سینه با تواتر از پیامبراکرم (ص) رسیده و از هر تصرف و دستبردی مصون مانده است. بزرگان شیعه از شیخ صدوق و شیخ مفید و شیخ طوسی و سید مرتضی و طبرسی گرفته تا دانشمندان معاصر همگی و به نمایندگی علمای شیعه اعلام کرده اند که قرآن کنونی
.jpg)
