جنجال تبلیغاتی شدیدی مواجه میشد و ظاهرا حربه ای بر ضد پیامبر بود.
وجود خبرهایی از واقعیت های علمی عالم که صدها سال بعد بشر به آنها پی برد، نیز از جمله ویژگی های اعجاز قرآن کریم است. زمانی قرآن از حقایقی سخن میگفت که ابزار علمی برای اثبات آنها وجود نداشت. مثل حرکت زمین،سوره نباء (78)، آیه 6. بادهای بارورکننده ابرها،سوره حجر (15)، آیه 22. چگونگی تشکیل ابر،سوره روم (30)، آیه 48. وجود توده های یخی در آسمانها،سوره نور (24)، آیه 43. حرکت اجرام آسمانی در مداری معین سوره یونس (10)، آیه 5؛ سوره یس (36)، آیه 40. و زوجیت اشیاءسوره رعد (13)، آیه 3؛ سوره ذاریات (51)، آیه 49. و گیاهان سوره طه (20)، آیه 53. همه و همه حاکی از واقعیتی انکارناپذیر است؛ و آن این است که قرآن کتاب ساخته بشر و در ردیف کتابهای معمولی نیست.
قرآن و اسلوب آن
روشی که در قرآن به کار رفته، در انتخاب کلمات، جمله سازی ها، رعایت لفظ با موضوع، ایجاز و اطناب، روشی بدیع است؛ نه سابقه دارد و نه لاحقه. حتی سخنان خود پیامبر(ص) از نظر سبک و اسلوب با قرآن تفاوتی اساسی دارد. سبک آن هم بشارت است هم انذار، هم پند است و هم قانونگذاری. گاهی روش پند را انتخاب میکند و زمانی طریق استدلال را برمی گزیند، گاهی چنان تند و تیز سخن میگوید که گویی شلاق میزند، و گاهی دست نوازش میکشد و آرامش میدهد. و با هر مخاطبی به فراخور حالش سخن میگوید.
حفظ اسلوب قرآن در طول بیست و سه سال، آن هم در شرایطی مختلف و در بیان موضوعات متنوع، نشان میدهد که منشاء و پدید آورنده آن حکیم و عالم مطلق