آیت‌الله منتظری

طریق کنند.سوره توبه (9)، آیه 128) . فعالیت انبیا برای جذب مردم به بندگی خدا و در یک کلام هدایت آنان بود، و در این میان گزینشی عمل نمی کردند. همه افراد جامعه مخاطب آنان بودند.

به عنوان نمونه زمانی که خداوند موسی (ع) و هارون (ع) را به رسالت برگزید، به آنان دستور داد تا شخصی مثل فرعون را نیز مشمول دعوت خود قرار دهند و نزد او بروند و وی را موعظه کنند و به نرمی با وی سخن بگویند شاید متذکر شود و یا از خدا بترسد: (فقولا له قولا لینا لعله یتذکر أو یخشی).سوره طه (20)، آیه 44. از این فرمان استفاده می‎شود که اولا: همه انسانها گرچه شقی ترین آنها محتاج دعوت انبیا هستند و رسالتمندان الهی نباید از این مهم غفلت کنند؛ و ثانیا: دعوت با نرمی و لطافت چه بسا که در قلب های فرعونی هم تأثیر بگذارد و آنها را متنبه و یا خدا ترس کند.

انبیا در راستای انجام وظیفه خود، از بشارت و انذار استفاده می‎کردند و مردم را از کار بد و گناه برحذر می‎داشتند و عاقبت شوم و ناگوار گناه و کفر را یادآوری می‎کردند (انذار)، و به صالحان و مؤمنان و همه کسانی که در تلاش برای انجام اعمال صالح هستند نوید می‎دادند (بشارت). آنان هیچ گاه از امر دعوت توحیدی خود لحظه ای غفلت نمی کردند. کتک می‎خوردند، تبعید و آواره می‎شدند و گاهی عناصری خیره سر آنان را به شهادت می‎رساندند؛ اما تبلیغ و دعوت مردم به بندگی خدا همواره ادامه داشت.

پیامبران در تبلیغ خود به نرمی و لطافت سخن می‎گفتند و تلاش می‎کردند که مردم را با برانگیختن احساسات انسانی به سوی خدا جذب کنند. خداوند درباره پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است: "به سبب رحمت خداوند با آنان نرم خو هستی؛ و اگر خشن و سخت دل بودی هرآینه از اطرافت پراکنده می‎شدند.": (فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لا نفضوا من حولک ).سوره آل عمران (3)، آیه 159) . پیامبران انسانهایی مقاوم بودند که در راه هدف خود سر از پا نمی شناختند. (و کأین من نبی قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما أصابهم فی سبیل الله و ما ضعفوا و ما استکانوا والله