صفحه ۱۹۱

ابعاد عصمت و فلسفه آن

دایره عصمت را می‎توان در اعتقادات، تبلیغ و ارشاد، بیان حکم خدا و در مقام عمل دانست. قدر مسلم این است که ممکن نیست پیامبر عقاید باطلی داشته باشد. اگر چنین باشد پیروی از او برخلاف مقتضای رسالت اوست. خداوند انسانها را مأمور کرده است که از پیامبران اطاعت کنند. (قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله)سوره آل عمران (3)، آیه 31. "بگو اگر خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد." اطاعت از انبیای الهی برای هدایت به صراط مستقیم است؛ و اگر آنان به عمد یا به سهو خلافی مرتکب شوند و یا خلاف واقع بگویند، در این صورت اطاعت از آنها اطاعت از باطل خواهد بود و این برخلاف حکمت خداوند است. از امام رضا(ع) نقل شده است که: "لایفرض الله - تعالی - طاعة من یعلم انه یضلهم و یغویهم"مجلسی، بحارالانوار، ج 25، ص 199، حدیث 9. "خداوند واجب نمی کند بر مردم اطاعت از کسی را که می‎داند آنان را به گمراهی می‎کشاند و اغوایشان می‎کند." همچنین قرآن کریم درباره عصمت انبیا در گرفتن وحی، حفظ و ابلاغ آن به مردم می‎فرماید: (عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه أحدا ‏ الا من ارتضی من رسول فانه یسلک من بین یدیه و من خلفه رصدا ‏ لیعلم أن قد أبلغوا رسالا ت ربهم و أحاط بما لدیهم و أحصی کل شئ عددا)سوره جن (72)، آیات 26 - 28. "خدا دانای به نهان است، و هیچ کس را به غیب خود آگاه نمی کند مگر کسی را که از او خشنود باشد؛ از پیامبری که برای محافظت او از پیش رو و پشت سرش نگهبان می‎فرستد تا بداند که آن رسولان پیامهای پروردگار خویش را کاملا به خلق رسانده اند، و خدا به آنچه نزد رسولان است احاطه کامل دارد و به شماره همه چیز به خوبی آگاه است."

ناوبری کتاب