بیداد و اجتناب از طاغوتها بوده و در کارنامه همه پیامبران چنین اموری ثبت است. در قرآن کریم خداوند درباره پیامبران فرموده است: (لقد أرسلنا رسلنا بالبینات و أنزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط...)سوره حدید (57)، آیه 25. "ما پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو فرود آوردیم تا مردم به دادگری برخیزند... ."
انبیا در تحولات و اصلاح امور اجتماعی نقش بسزایی ایفا کرده اند. آنچه در قرآن کریم از تاریخ انبیا بیان شده، بخش مهمی از آن به نقش اجتماعی انبیا مربوط است.طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج 3، ص 146) و 147) . از اینها گذشته برنامه ای که انبیا برای مردم ارائه دادند، سراسر اصلاح درونی، تزکیه و اصلاح بیرونی بود. همه هدف آنان این بود که بشر را به راهی هدایت کنند که دنیا و آخرت آنان اصلاح گردد. راهی که انسانها بدون برنامه انبیا نمی توانستند به دست آورند، و اگر هم به چیزهایی دست مییافتند راه اجرای موفقیت آمیز آن را نمی دانستند.
انتخاب پیامبران
خداوند از میان بندگان خود پاکترین، شایسته ترین و خوشنام و خوش سابقه ترین را برای پیامبری برگزید، تا او علاوه بر مورد اعتماد خدا بودن، اعتماد مردم جامعه اش را نیز داشته باشد؛ چه این که همواره روی سخن هر پیامبری با افراد آن جامعه بوده و اگر آنان به او اعتماد نداشتند و وی سابقه خوبی در میان مردم نداشت، فعالیت های هدایتی اش به ثمر نمی رسید، و اثبات این حقیقت که او پیامبری برگزیده از سوی خداوند است، با شکست مواجه میشد. زمانی که خداوند اراده خود را مبنی بر بعثت پیامبری به مرحله عمل رساند، به او وحی میکند و پیامهای خویش را به او ابلاغ مینماید.