قانون برای تنظیم روابط انسانها و جلوگیری از تعدی به حقوق یکدیگر را صحه نهاده است. بدین ترتیب میتوان گفت پیامبران نخستین قانون گذارانی هستند که سمت راهنمایی و هدایت و تأمین معنویت انسانها را دارند و به انسان در ایجاد سعادت و خوشبختی کمک میکنند.
طرح ضرورت بعثت پیامبر در منابع دینی
جهان هستی آفریدگاری حکیم دارد و آن را براساس حکمت آفریده و برای آن هدفی در نظر گرفته است. مجموعه موجودات عالم به صورتی هماهنگ در حال سیر به سوی هدفی معین هستند. (الی الله تصیر الامور)سوره شوری (42)، آیه 53. "بازگشت همه امور به خداست." (ربنا الذی أعطی کل شئ خلقه ثم هدی)سوره طه (20)، آیه 50. "پروردگار ما کسی است که به هر موجودی آفرینشی که شایسته آن بود عطا کرد و سپس آن را هدایت کرد." تمام پدیده های هستی هدفدار و آیه و نشانه حق تعالی هستند. "به تحقیق در آفرینش آسمانها و زمین و گردش شب و روز نشانه هایی است برای خردمندان."سوره آل عمران (3)، آیه 190) . در این میان انسان از ویژگی اختیار و استعداد و ظرفیتی دیگر برخوردار است. انسان شاکله ای دیگر دارد. کمال طلبی و حق جویی و وجود کشش های درونی گوناگون و در عین حال داشتن صفات متضاد از امتیازات اوست. چنین ویژگی هایی در عین این که از او موجودی ممتاز ساخته، او را در معرض آسیب ها نیز قرار داده است. ممکن است او از مسیرش منحرف گردد، تمایلات منفعت طلبانه او را به سوی وادی دیگری سوق دهد و از او موجودی خطرناک بسازد. (أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء)سوره بقره (2)، آیه 30. "[ملائکه گفتند:] آیا قرار میدهی در زمین کسی را که فساد میکند و خونها میریزد." به رغم این که انسان فطرتی پاک دارد و از هدایت تکوینی برخوردار است، به هدایت دیگری نیز شدیدا نیازمند است.