از آیات و روایات و ادله عقلی استفاده میشود که خداوند عالم را آفریده است و آن را مدیریت میکند و در عین حال برای فعل خود از اسباب هم استفاده مینماید. چنین چیزی یک سنت و به تعبیری یک قاعده است. آیات متعددی در قرآن وجود دارد که در آنها از سنت های خدا سخن گفته شده است. خداوند به اقوامی از طریق اعلام وجود سنت ها و قوانین ثابت در عالم هشدار داده است: (قل للذین کفروا ان ینتهوا یغفر لهم ما قد سلف و ان یعودوا فقد مضت سنة الاولین )سوره انفال (8)، آیه 38. "به کافران بگو: اگر [از دشمنی با خدا و رسولش ] دست بردارند، گذشته شان آمرزیده میشود؛ و اگر از سر گیرند، به درستی که سنت های پیشینیان قطعی است." (سنة الله فی الذین خلوا من قبل و لن تجد لسنة الله تبدیلا)سوره احزاب (33)، آیه 62. "سنت های خدا درباره کسانی که پیشتر بوده اند [جاری بوده ]، و در سنت خدا هیچ تبدیلی وجود ندارد."
عالم با اسباب و علل اداره میشود، در عین این که گرداننده اصلی عالم خداوند است. مثلا درباره فروفرستادن باران در قرآن آمده است: (الله الذی یرسل الریاح فتثیر سحابا فیبسطه فی السماء کیف یشاء و یجعله کسفا فتری الودق یخرج من خلا له...)سوره روم (30) آیه 48. "خداست که بادها را میفرستد و ابرها را برمی انگیزاند و آنها را در آسمان هر گونه که بخواهد میپراکند، و آن را به صورت قطعه هایی متراکم میکند؛ و سپس میبینی از لابلای آنها باران بیرون میآید." همین طور وقتی سخن از سیراب کردن تشنگان به میان آورده، آن را به خود نسبت میدهد و در عین حال از طریق بادها و ابرها و فرستادن آب آن را انجام میدهد. (و أرسلنا الریاح لواقح فأنزلنا من السماء ماء فأسقیناکموه و ما أنتم له بخازنین )سوره حجر (15)، آیه 22. "و ما بادها را باردار [باردار کننده ] فرستادیم، پس آبی را از آسمان فرستادیم و شما را با آن سیراب کردیم و شما خزانه دار آن نیستید."
آیات فراوانی در قرآن وجود دارد که نشان میدهد خداوند کارهای خود را از