گزافه گویی آنان درباره پیامبرشان پرده برمی دارد که به چه حقی درباره او دچار غلو شده اند و او را بیش از آن که هست میستایند و برایش جایگاهی برتر از آنچه هست قائل اند. (یا أهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم و لا تقولوا علی الله الا الحق انما المسیح عیسی ابن مریم رسول الله و کلمته ألقاها الی مریم و روح منه فآمنوا بالله و رسله و لا تقولوا ثلا ثة انتهوا خیرا لکم انما الله اله واحد سبحانه أن یکون له ولد...)سوره نساء (4)، آیه 171) . "ای اهل کتاب ! در دینتان غلو نکنید و درباره خدا به جز حق نگویید. مسیح، عیسی، پسر مریم، فقط فرستاده خدا و کلمه اوست که به مریم القا کرد و روحی از جانب اوست؛ پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و نگویید خدا سه است. [این عقیده را] پایان بدهید که برایتان خیر است. خدا همان خدای یگانه است. منزه است او از این که فرزندی داشته باشد."
در روایتی آمده است که شخصی به رسول خدا(ص) عرض کرد: ای پیامبر خدا! آیا ما به تو سلام کنیم همان گونه که به یکدیگر سلام میکنیم ؟ آیا در برابر تو سجده نکنیم ؟ پیامبر(ص) فرمود: "سجده کردن برای احدی جز در برابر خدا روا نیست؛ ولی پیامبرتان را احترام کنید، و حق را با اهلش بشناسید."مجلسی، بحارالانوار، ج 25، ص 262.
انبیا و اولیای الهی بیش از هر کسی در برابر خدا سر تسلیم فرود میآوردند و در این زمینه پیشگام و الگوی مردم بوده اند، خود را عبد و بنده خدا معرفی و به این افتخار میکرده اند. پیامبران از این که برای آنان مقامی فوق آنچه داشته اند قائل شوند به شدت پرهیز میکرده اند. آنان از هر گونه رفتاری که موجب شود توحید مردم تضعیف شود و شایبه شرک پیش بیاید، اجتناب کرده و از چنین اعمالی اعلام برائت میکرده اند.
از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده است: "دو گروه درباره من به هلاکت رسیدند - و گناهشان به عهده من نیست - دسته اول دوستان افراطی و دسته دوم دشمنان افراطی.