نیاز همه اجزا و اعضای بدن از استخوان و گوشت و مو و رگ و پوست و چربی و... را برآورده کنند. چنین چیزی ممکن نیست که بدون تدبیر و برنامه و برنامه ریز درست شده باشد. (فلینظر الانسان الی طعامه أنا صببنا الماء صبا ثم شققنا الارض شقا فأنبتنا فیها حبا و عنبا و قضبا و زیتونا و نخلا و حدائق غلبا و فاکهة و أبا متاعا لکم و لا نعامکم )سوره عبس (80)، آیات 24 - 32. "پس انسان به غذایش بنگرد. ما آب را به صورت بارشی فرو ریختیم. و زمین را شکافتیم. پس در آن دانه رویانیدیم، و انگور و سبزی، و زیتون و درخت خرما، و باغهای انبوه، و میوه ها و چراگاه؛ تا وسیله استفاده شما و دامهایتان باشد."
انسانها به گونه ای آفریده شده اند که با محیط پیرامون خود به خوبی هماهنگی ایجاد میکنند و در آن زندگی میکنند. توان و انرژی بدن و روح انسان، متناسب با وضعیت های گوناگون دچار ضعف و قوت میشود و با امکانات موجود طبیعت تغییر میکند و ضعف ها برطرف میگردد. در درون بدن امکانی قرار داده شده است که با آن خطرات احتمالی شناسایی میشود. به هم خوردن نظم عمومی بدن را شاخصه هایی بازگو میکنند. تب و سردرد و سرفه و امثال اینها هشدارهایی اند که برای انسان این امکان را فراهم میآورند که خطرات را شناسایی و برای رفع آنها اقدام نماید. چنین ساختاری از سازنده ای حکیم حکایت دارد.
انسان نمودی از جهانی است که در آن زندگی میکند. و شاید به تعبیری خود جهان بزرگی است. آنچه در جهان آفرینش وجود دارد به نحوی در او به ودیعه گذاشته شده است. از این رو شناخت انسان به شناخت آفریده انسان منجر میشود. (سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی أنفسهم حتی یتبین لهم أنه الحق )سوره فصلت (41)، آیه 53. "ما آیات خود را در آفاق و در وجود خودشان نشان میدهیم تا برایشان روشن شود که خداوند حق است."