آمد و رفت شب و روز، و تنظیم شدن زمان آنها در طول سال و کوتاه شدن هر یک از آن دو به تناسب فصل های سال، نشان از وجود خالق باشعور و مدبر دارد. (ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لا یات لا ولی الالباب )سوره آل عمران (3)، آیه 190) . "همانا در آفریدن آسمانها و زمین و رفت وآمد شب و روز، نشانه هایی است برای صاحبان خرد ناب."
این که قرآن با عنایت، نشانه های خدا را در چنین آیاتی برای عده خاصی مانند خردمندان معرفی میکند، برای توجه دادن به این نکته مهم است که نشانه ها برای همگان است، ولی همگان توفیقی برای استفاده از آنها ندارند. در نتیجه سودی عاید آنها نمی شود و هدایت هم نمی شوند.
امام صادق (ع) و اثبات خدا
هشام بن حکم میگوید: مردی زندیق از اهالی مصر آوازه علمی امام صادق (ع) را شنیده بود. برای دیدار امام به مدینه آمد تا با آن حضرت گفتگو نماید. امام را در مدینه پیدا نکرد. به او گفته شد که امام صادق (ع) به مکه مشرف شده است. وی از مدینه راهی مکه شد و امام را در طواف خانه خدا پیدا کرد و شانه به شانه امام قرار گرفت. امام به او فرمود: نامت چیست ؟ او در جواب گفت:
- عبدالملک .
- کنیه ات چیست ؟
- ابوعبدالله.
- تو بنده پادشاهی هستی (عبدالملک)، او چه کسی است ؟ آیا از شاهان آسمان است و یا از شاهان زمین ؟ به من بگو که پسرت (عبدالله) بنده خدای زمین است و یا آسمان ؟
.jpg)
