آیت‌الله منتظری

و نیز ابن عدی در کتاب کامل گفته است: حدیث عبدالله أذینة منکر است... .همان، حدیث 125.

و در روایت دیگری از جابر بن عبدالله نقل شده است که زنی به نام ام مروان مرتد شد و پیامبر(ص) دستور داد اسلام را به او عرضه کنند و اگر توبه نکرد کشته شود. ولکن در حاشیه همان کتاب آمده است: در سند این حدیث معمر بن بکار است که بنابر نظر عقیلی و ذیعلی حدیث او مورد وهم می‎باشد.

همچنین در این سند، محمد بن عبدالملک قرار دارد. و بیهقی نیز این حدیث را با دو سند نقل کرده و گفته است: هر دو سند ضعیف است.همان، ص 118، حدیث 122.

ظاهرا سه روایت فوق مربوط به یک قضیه می‎باشد. و در هر صورت سند این دسته - چه منحصر به یک مورد یا چند مورد باشد - ضعیف است و نمی توان به آن اعتماد کرد.

دسته چهارم: کسانی که پیامبراکرم (ص) یا زنان آن حضرت و مسلمانان را هجو کرده و علیه مسلمانان تدارک جنگ می‎کردند.

1 - ابوعفک یهودی. نامبرده قبل از شروع جنگ بدر علاوه بر این که شاعر بود و با اشعار خود پیامبراکرم (ص) و رسالت آن حضرت را مورد هجو و هتک قرار می‎داد، اذیت های دیگری نیز بر ایشان و مسلمانان وارد می‎ساخت؛ همچنین از جمله فعالیت های وی تحریک و تشویق یهود مدینه برای جنگ با پیامبر و مسلمانان بود. هنر شعر در آن عصر