آیت‌الله منتظری

1 - سب پیامبراکرم (ص) و حضرت فاطمه (س) و ائمه معصومین (ع)، بلکه سب انبیای الهی (ع)، البته اجرای حکم ساب با رعایت شرایط شرعی پس از ثبوت سب در دادگاه صالح است به چند دلیل:

دلیل اول: مرفوعه علی بن ابراهیم از بعضی اصحاب امام صادق (ع) است که بنابر گمان راوی، او اباعاصم سجستانی است؛ راوی می‎گوید: من با عبدالله بن نجاشی که متمایل به زیدیه بود به مدینه رفتیم و او به خانه عبدالله بن حسن (که رئیس سادات حسنی بوده است) و من به خانه امام صادق (ع) رفتم. او پس از بازگشت از خانه عبدالله بن حسن بسیار ناراحت بود و تقاضای ملاقات با امام (ع) را کرد و امام (ع) برای او وقتی تعیین فرمودند و با هم خدمت ایشان رفتیم و اظهار داشت: یابن رسول الله ! من از دوستان شما هستم و می‎دانم حق با شماست و هفت نفر از کسانی را که به حضرت امیر(ع) دشنام می‎دادند، کشته ام؛ و مسأله را از عبدالله بن حسن پرسیدم، او گفته است: در دنیا و آخرت گرفتار خون آنان می‎باشی. سپس حضرت از کیفیت قتل آنان پرسید و آنگاه فرمود: برای هرکدام از اینان که کشته ای باید یک قوچ در منی ذبح کنی، زیرا بدون اجازه امام چنین کاری کرده ای؛ و اگر با اذن امام بود چیزی بر عهده تو در دنیا و آخرت نبود.کافی، ج 7، ص 376، حدیث 17.

ظاهرا مقصود از اذن امام، اذن حاکمیت عدل و حق می‎باشد که طبعا تبلور آن در عصر غیبت در حاکم شرع جامع شرایط و دادگاه صالح شرعی است. مرحوم مجلسی در مرآة العقول گفته است: کسی