پیامبراکرم (ص) با سه طایفه یهود معروف مدینه (بنی قریظه، بنی النضیر و بنی قینقاع) صرف اختلاف دین و سلیقه و مانند آن باعث برخورد حضرت با آنها نگردید، بلکه این سه گروه از یهود مدینه با پیامبراکرم (ص) پیمان بسته بودند که با دشمنان او همکاری نکرده و به نفع آنها جاسوسی نکنند و با مسلمانان همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند؛ ولی آنها به این پیمان وفادار نمانده و یهود بنی قینقاع در سال دوم هجری و یهود بنی النضیر در سال چهارم هجری هر کدام به بهانه ای پیمان خود را شکسته و به مبارزه علنی با پیامبر دست زدند و پس از درهم شکسته شدن مقاومتشان از مدینه بیرون رانده شدند، و یهود بنی قریظه نیز در سال پنج هجری در جریان جنگ احزاب پیمان خود را شکسته و به مشرکین مکه پیوسته و بر علیه مسلمانان شمشیر کشیدند؛ چنان که خداوند میفرماید: (و أنزل الذین ظاهروهم من أهل الکتاب من صیاصیهم...) ؛سوره احزاب (33)، آیه 26. "خداوند گروهی از اهل کتاب را که از مشرکان حمایت کردند از قلعه های محکمشان پایین کشید..."
همچنین آنها پس از محاصره قلعه هایشان توسط مسلمانان، خود به حکمیت سعدبن معاذ راضی گردیدند و سعد نیز به قتل آنهایی که آماده جنگ با مسلمانان بودند و اسارت خانواده شان و تقسیم اموالشان حکم کرد، گرچه گروهی از آنان اسلام پذیرفته و در صف مسلمانان قرار گرفتند.تاریخ الطبری، ج 2، ص 245 - 254؛ تاریخ ابن خلدون، تتمة الجزء الثانی، ص 31 - 32؛ کامل ابن اثیر، ج 2، ص 185؛ سیره ابن هشام، ج 3، ص 244. و چنان که گفته شده مضمون آنچه سعد بر آن
.jpg)
