و اگر حکومت با استفاده از زور و خشونت ایجاد شود و سپس اقدام به ستمگری کرده و اکثریت مردم از آن ناراضی باشند، و تمامی راه های مسالمت آمیز برای تغییر مناسبات ظالمانه و عادلانه کردن سیاست ها بسته شده باشد و تنها با بهره گیری از زور این تغییر ممکن باشد، استفاده از زور - در حداقل ممکن، که بتوان با آن ظلم را برطرف نمود - برای تغییر حاکمیت غاصب ظالم، عقلا و شرعا مجاز بلکه لازم خواهد بود. بنابراین تغییر حاکمیت مورد قبول اکثریت دیندار با استفاده از زور یا باقی ماندن در حاکمیت بدون رضایت آنها جایز نیست.
[سیره عملی معصومین: با مخالفان عقیدتی و سیاسی ]
و نسبت به کسانی که تحت پوشش حکومت دینی هستند نیز در سیره عملی پیامبراکرم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و سایر معصومین (ع) موردی را مشاهده نمی کنیم که آن بزرگواران به مجرد مخالفت عقیدتی یا سیاسی برخی اشخاص بدون اقدام عملی مخالف، با آنها برخورد فیزیکی داشته باشند و در صدد قلع و قمع آنها برآمده باشند، بلکه مخالفین در کمال آزادی مطالب خویش را بیان میکردند؛ برخورد و مقابله و مقاتله در جایی بوده است که مخالفین اقدام به اعمالی میکردند که حقوق دیگران را پایمال نموده و متعرض جان یا مال یا ناموس مردم میگشتند و یا برای دشمنان و کسانی که در حال جنگ با مسلمانان بودند جاسوسی کرده یا با آنها هم پیمان شده و درصدد نابودی مسلمین برمی آمدند. مثلا در جریان برخورد
.jpg)
