مصوبات ملزمه سازمان های بین المللی یاد شده اگر مخالف برخی از احکام اسلام باشند ممکن است به عنوان اضطرار و حکم ثانوی، پذیرفته شوند. البته این امر ملازم با حضور دقیق و فعال کشورهای اسلامی در روند تصمیم گیری سازمان های یاد شده است تا قبل از تصویب قوانین و قطعنامه ها دیدگاه های اسلام را به اطلاع سایرین برسانند و حتی المقدور از تصویب موارد خلاف شریعت جلوگیری کنند.
یکی از موارد پذیرفته شده بین المللی رسمیت داشتن کشورها و مرزهای شناخته شده آنهاست. بنابراین التزام به پذیرش مرزهای موجود بین کشورها و موجودیت حقوقی متفاوت ملت ها در چارچوب قوانین هر کشور و قوانین بین المللی لازم است.
البته از آنجایی که علم و اندیشه را مرزی نیست، اسلام به منزله یک اندیشه و نسخه ای عمومی برای بهبود زندگی بشر، باید حق تبلیغ در تمامی کشورها را داشته باشد و "آزادی بیان" برایش فراهم باشد، همان گونه که باید در کشور اسلامی، حق آزادی بیان اندیشه های غیراسلامی به رسمیت شناخته شود.
[2 - انفال و مرزهای ملی ]
و اما در مورد شبهه دوم میتوان به چند پاسخ اشاره کرد:
پاسخ اول: بعد از قبول مالکیت مشاع اهل هر کشور نسبت به آب و خاک خود، طبعا اهالی هر کشور شرعا مالک مقداری از زمین آن کشور
.jpg)
