آیت‌الله منتظری

نکته دوم: در حرمت تدوین و نشر کتب مذکور بحثی نیست، آنچه مورد بحث است برخورد حاکمیت اسلامی با آنهاست. برای حرمت تدوین و نشر آنها به ادله ای استدلال شده است؛ از جمله:

1 - آیه شریفه (و من الناس من یشتری لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله بغیر علم و یتخذها هزوا أولئک لهم عذاب مهین ) سوره نور (24)، آیه 6. و کتب ضاله مصداق بارز لهو الحدیث است. و مقصود از "لهو الحدیث" به قرینه جمله (لیضل عن سبیل الله...) هر کلام یا نوشته ای است که انسان را در ضلالت و انحراف از راه خدا قرار می‎دهد.

2 - آیه شریفه (و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان ) سوره مائده (5)، آیه 2. بدیهی است تقویت کفر و شرک و ترویج معاصی و گناه و فساد از مصادیق بارز اثم و عدوان می‎باشند.

3 - روایت تحف العقول از امام صادق (ع): "و کل منهی عنه مما یتقرب به لغیرالله أو یقوی به الکفر والشرک من جمیع وجوه المعاصی او باب یوهن به الحق فهو حرام بیعه و شرائه و امساکه و ملکه و هبته و عاریته و جمیع التقلب فیه الا فی حال تدعوا الضرورة فیه الی ذلک ...".

همچنین جمله "انما حرم الله الصناعة التی هی حرام کلها التی یجئ فیها الفساد محضا، نظیر البرابط و المزامیر و الشطرنج و کل ملهو به و الصلبان و الاصنام و ما أشبه ذلک من صناعات الاشربة الحرام و ما یکون منه و فیه الفساد محضا و لا یکون منه و لا فیه شئ من وجوه الصلاح، فحرام...".وسائل الشیعة، باب 2 از ابواب ما یکتسب به، حدیث 1.