آیت‌الله منتظری

حضرت امیر(ع) به مالک اشتر است که در نامه معروف خود به وی فرموده اند: "فان فی الناس عیوبا، الوالی أحق من سترها، فلا تکشفن عما غاب عنک منها، فانما علیک تطهیر ما ظهر لک، والله یحکم علی ماغاب عنک، فاستر العورة مااستطعت....". مقصود از عیوب در کلام حضرت، عیوب اصطلاحی نیست؛ بلکه مقصود گناهانی است که چه بسا افراد در خلوت و به دور از چشم همگان انجام می‎دهند که در اصطلاح شرع "عورة" و "عیب" شمرده می‎شود.

یادآوری می‎شود: حساب برخورد با بعضی گناهان را که از مقوله جرم و تجاوز به حقوق دیگران و جامعه می‎باشد باید از حساب تعزیر جدا شود. یکی از وظایف حاکمیت اسلامی حفظ امنیت اجتماعی و تأمین عدالت و دفع ظلم از مظلومین است و این وظیفه غیر از مسأله تعزیر مصطلح است. و بر فرض جواز تعزیر نسبت به هر گناه و فرض جواز آن در مورد گناهانی که در خلوت و غیر ملا عام انجام می‎شود، ونیز بر فرض ثبوت شرعی آنها برای حاکم شرع که بسیار بعید است، تعزیر آنها قطعا به مراتب باید خفیف تر از گناهانی باشد که در ملا عام انجام می‎شود، و علاوه بر معصیت خداوند، موجب پرده دری و هتک حریم عمومی دین و جرأت دیگران بر گناه می‎گردد.

[حکومت دینی و دخالت در تکالیف فردی یا اجتماعی افراد]

پرسش هجدهم: در اندیشه سیاسی جنابعالی، برخورد حکومت دینی با تکالیف فردی از قبیل ترک نماز، روزه و حتی امور فرهنگی و اجتماعی همچون