است که ظهور در بیان حکم الهی دائمی ندارد؛ بلکه شبیه احکامی است که ناظر به شرایط خاص و زمان و مکان مخصوصی میباشند.
این روایات از این قرارند:
1) از امام صادق (ع) درباره شهادت زنان در نکاح سؤال شد؛ فقال (ع): "...و کان علی (ع) یقول: لا أجیزها فی الطلاق...ان رسول الله (ص) أجاز شهادة النساء فی الدین مع یمین الطالب...".وسائل الشیعة، کتاب الشهادات، باب 24، احادیث 2، 20 و 43.و در روایت دیگر (حدیث 43) آمده است: "اجاز شهادة النساء فی الدین و لیس معهن رجل".
2) و در روایت دیگری از آن حضرت آمده است: "سئل عن رجل مات و ترک امرأته و هی حامل فوضعت بعد موته غلاما ثم مات الغلام بعد ماوقع الی الارض فشهدت المراءة التی قبلتها أنه استهل و صاح حین وقع الی الارض ثم مات ؟ قال (ع): علی الامام أن یجیز شهادتها فی ربع میراث الغلام".همان، حدیث 6.
3) عن أبی عبدالله (ع) قال: "اجیز شهادة النساء فی الغلام صاح او لم یصح ...".همان، حدیث 12.
4) از حضرت امام صادق (ع) نقل شده است که فرمودند: "أتی أمیرالمؤمنین (ع) بامرأة بکر زعموا انها زنت، فأمر النساء فنظرن الیها فقلن: هی عذراء، فقال: ما کنت لأضرب من علیها (خاتم من الله) و کان یجیز شهادة النساء فی مثل هذا".همان، احادیث 13 و 49.
5) از حضرت امام باقر(ع) روایت شده است که فرمودند: "قضی