زیرا علاوه بر این که یک هنجار معمول و متدوال در جنگ در همه زمان ها میباشد، مطابق روایتی در دین نیز تجویز شده است: "الحرب خدعة".تهذیب شیخ طوسی، ج 6، ص 162؛ کافی، ج 7، ص 460؛ بحارالانوار، ج 97، (چاپ بیروت)، ص 27؛ صحیح بخاری، ج 4، ص 126؛ مسند احمد، ج 1، ص 81، 90 و 113؛ و چندین کتاب دیگر.
دسته پنجم: کسانی هستند که پس از اسلام آوردن مرتد شدند و ادعای پیامبری نمودند، همچون: اسود عنسی، طلیحة، سجاح و مسیلمه کذاب.
در کتاب اوائل نوشته علامه شوشتری آمده: جزری میگوید: اول ارتدادی که در اسلام رخ داد ارتداد اسود عنسی بود... که پس از ارتداد و ادعای پیامبری سه ماه بیشتر زنده نبود. و در شبی که به قتل رسید پیامبر خبر آن را به عنوان پیش گویی اعلام کردند. پس از مرگ او طلیحه اسدی و مسیلمة ادعای پیامبری نمودند، ولکن پس از وفات پیامبر به قتل رسیدند.اوائل، ص 16.
یادآوری میشود: کسی که از روی علم و عمد در مقابل پیامبر به حق و خاتم، مدعی نبوت و رسالت از سوی خداوند میشود در حقیقت اعلام جنگ با خدا و رسول او و همه مسلمانان کرده است و حقوق آنان را مورد تعرض قرار داده است، و دستور کشتن او نیز از مقوله فتک و اغتیال نیست؛ زیرا یک دستور رسمی و علنی است.
پنج دسته ذکر شده کسانی بودند که بنابر نقل تواریخ در زمان پیامبراکرم (ص) مهدور الدم و محارب شناخته شده، بعضا توسط مردم