آیت‌الله منتظری

مورد شکنجه روحی و یا بدنی قرارگیرد، یا به گونه ای حقارت آمیز و منافی حیثیت انسانی با او رفتار شود.

حضرت امیر(ع) پس از ضربت خوردن توسط ابن ملجم فرمودند: "او را بازداشت کنید و به او غذا و طعام بدهید و با او به خوبی و نیکی رفتار نمایید." همان، باب 62 از ابواب القصاص فی النفس، حدیث 4.

و اگر در این شرایط سخت روحی و جسمی - و اساسا در زندان - اقرار و اعترافی از زندانی گرفته شود ارزشی ندارد. امام صادق (ع) در روایتی فرمودند: "هر کس در حالی که او را عریان نموده باشند یا در حال ترس و زندان و در اثر تهدید به چیزی اقرار نماید، نباید بر او حد جاری شود." همان، کتاب الحدود و التعزیرات، باب 7 از ابواب حد السرقة، حدیث 2. و چندین روایت دیگر به همین مضمون وارد شده است.دعائم الاسلام، ج 2، ص 466، حدیث 1655؛ مستدرک الوسائل، کتاب الحدود و التعزیرات، باب 7 از ابواب حد السرقة، ح 1؛ بحارالانوار، تاریخ امیرالمؤمنین (ع)، باب 97، ج 40، ص 277، حدیث 41؛ مسند زید، ص 299.

همچنین زندانی نباید از حق ملاقات با خانواده و بستگان و نیز از امکانات علمی و رسانه ای و بهداشتی محروم بماند. و در صورت تعدی به یکی از حقوق ذکرشده، شخص زندانی حق دارد به دادگاه صالحی که مورد رضایت طرفین باشد شکایت نماید.مشروح حقوق و وظایف حکومتها و مردم در جلد دوم کتاب: "دراسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الاسلامیة"، باب 6، فصل 15؛ و در جلد پنجم از کتاب "مبانی فقهی حکومت اسلامی" صفحه 323 به بعد بیان شده است. در قرآن کریم آمده است: