آیت‌الله منتظری

بنابراین اگر حقوق آنان تأمین گردد خود به خود زمینه فقر و محرومیت در جامعه از بین می‎رود، و با ریشه کن شدن فقر زمینه گناهانی که ناشی از فقر و محرومیت می‎باشد از بین خواهد رفت.

از سوی دیگر فقر فرهنگی افراد محروم و ایتام بی سرپرست که ناشی از تحقیر آنان در جامعه و ندادن شخصیت به آنان می‎باشد نیز از عوامل عصیانها و ناهنجاریهای اجتماعی به شمار می‎رود؛ از این رو حق دیگر ایتام و محرومین بر جامعه این است که به آنان شخصیت داده شده و با محبت و عزت با آنان برخورد شود. قرآن کریم می‎فرماید: "با افراد یتیم برخورد ذلت آور و قهرآمیز نداشته باش، و با سائلان و فقرا برخورد زجرآور مکن." (فاما الیتیم فلا تقهر _ و أما السائل فلا تنهر)؛ ضحی (93): 9 و 10.

و نیز در سوره بقره احسان به ایتام و مساکین را پس از احسان به پدر و مادر و خویشاوندان و بعد از دعوت به پرستش خداوند قرار داده است.بقره (2): 83.

حضرت امیر(ع) نیز در وصیت نامه معروف خود ایتام را بالخصوص مورد توجه قرار داده و فرموده اند: "هر روز وضع معیشتی آنان را بررسی نمایید، و مبادا آنان نزد شما حقیر و ذلیل شمرده شوند... ." نهج البلاغه صبحی صالح، نامه 47.