ماجرایی برای ما هم پیش آمد و پیامبر در مقابل جنازه قیام کردند و وقتی با اعتراض روبرو شدند فرمودند: "آیا او یک انسان نیست ؟!" همان مأخذ.
و حضرت امیر(ع) در نامه معروف خود به مالک اشتر در مورد حقوق مردم و برخورد با آنان فرموده اند: "... فانهم صنفان: اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق..." نهج البلاغه صبحی صالح، نامه 53.؛ "همانا مردم دو صنف میباشند: یا برادران دینی و یا همنوعان تو میباشند."
آن حضرت اخوت در دین یعنی عقیده را در عرض و مساوی با انسانیت و همنوع بودن دانسته و هیچ ترجیحی از نظر حقوق برای صرف عقیده قائل نشده اند.
علاوه بر آنچه ذکر شد میتوان برای اثبات حرمت و کرامت ذاتی انسان - بدون ملاحظه عقیده و فکر او - به چند دسته از روایات تمسک نمود:
1 - روایاتی که به طور مطلق دلالت میکند بر توصیه به حسن البشر - برخورد خوب - و حسن خلق با تمام مردم دنیا، اعم از مسلمان و غیرمسلمان (لجمیع العالم)؛ بدیهی است هنگامی که حسن بشر و حسن خلق با تمام مردم مطلوب شارع باشد، به طریق اولی هتک حرمت آنان نیز مطلقا مذموم و مرغوب عنه شارع خواهد بود، و قهرا بر کرامت ذاتی هر انسانی از جهت انسانیت دلالت خواهد کرد. برای تفصیل بیشتر به
.jpg)
