نگیرد، و بر پشت حیوان جز در راه خدا سوار نشود.وسائل الشیعة، کتاب الحج، باب 9 از ابواب احکام الدواب، حدیث 1. و در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است: "پشت چهارپایان را محل جلوس و نشستن و صحبت نمودن قرار ندهید." همان، حدیث 6. و حضرت امیر(ع) فرمودند: "با چهارپایان مدارا کنید، و در حالی که بر آنها باری قرار دارد نگاهشان ندارید، و با لجام به آنها آب ندهید، و بیش از طاقت و توانشان چیزی بر آنها حمل نکنید." "ارفق بالبهائم و لاتوقف و علیها احمالها و لا تسقی بلجمها و لاتحمل فوق طاقتها"؛ دستور معالم الحکم و مأثور مکارم الشیم، ص 62. برای اطلاع بیشتر، ر.ک : بحارالانوار، کتاب السماء و العالم، باب 8 فی حق الدابة، ج 61، ص 201 به بعد. حتی اگر انسان حیوانی را ببیند که از گرسنگی یا تشنگی در حال مرگ است، واجب است آن را نجات دهد.
هیچ انسانی حق ندارد بی جهت به حیوانات آسیب و آزار برساند؛ حضرت امیر(ع) در آخرین جمله از وصیتنامه معروف خود فرمودند: "مبادا هیچ انسان یا حیوانی را مثله کنید، هرچند آن حیوان سگ هار باشد." "... و ایاکم والمثلة و لو بالکلب العقور"؛ نهج البلاغه صبحی صالح، نامه 47.
و در روایتی از حضرت امام جعفرصادق (ع) آمده است که: "زنی به خاطر اینکه گربه ای را در بند کرده بود و آن حیوان از تشنگی جان داده بود دچار عذاب گردید." وسائل الشیعة، کتاب القصاص، باب 1 از ابواب القصاص فی النفس، حدیث 13.
.jpg)
