حق اقلیت های مذهبی
در گذشته که کشورها و حاکمیت ها به شکل کنونی دارای قانون اساسی نبوده اند، حاکمیت ها با اقلیت های دینی هر کشوری قرارداد خاصی مبنی بر تأمین حقوق آنان با شرایطی منعقد مینمودند و طرفین ملتزم به رعایت آن میشدند؛ اما در شرایط کنونی که کشورها دارای قانون اساسی میباشند و حقوق همه افراد در قانون اساسی هر کشوری معین و مشخص شده است، رأی دادن اقلیت ها به قانون اساسی که در حکم میثاق ملی میباشد حکم همان قرارداد ذمه را دارد، و قهرا اقلیت های مذهبی نیز همان حقوق شهروندی را دارا میباشند. بنابراین حق اقلیت های مذهبی که در کشور اسلامی و در پناه حاکمیت اسلام زندگی میکنند این است که حکومت اسلامی هر آنچه را خداوند از آنان قبول کرده است قبول نماید، و آنچه را بر انجام آن متعهد شده اند از آنان مطالبه کند؛ قرآن کریم میفرماید:
"و باید نصارا براساس آنچه خداوند در انجیل فروفرستاده حکم و قضاوت کنند." و هر مسلمانی باید همچون هم کیشان خود با آنان رفتار نماید و به پیمانهای خود با آنان وفا نماید و آنان را مورد ستم قرار ندهد.