و از او مهلت بگیرد و با برخورد خوب او را به مهلت دادن قانع سازد؛برگرفته از تحف العقول، رسالة الحقوق لعلی بن الحسین (ع)، ص 267 و 268، حدیث 35. نه اینکه هم طلبش را ندهد و هم با او بدرفتاری کند، که این نشانه فرومایگی است.
حق مشورت کننده
حق "مشورت کننده" این است که مشاور اگر نظر درستی در جهت خیر و صلاح او دارد در اختیار او بگذارد، به گونه ای که اگر خودش به جای او بود همین نظر را عمل میکرد. و بکوشد این اظهارنظر با نرمش و استدلال تواءم باشد نه با خشونت و غلظت؛ زیرا نرمش وحشت را میزداید ولی خشونت وحشت آفرین است. و اگر نظری ندارد، او را نزد کسی که در آن مورد صاحب نظر است راهنمایی کند تا نسبت به خیرخواهی او کوتاهی نکرده باشد.همان، ص 269، حدیث 39.
و بر مشاور حرام است که به مشورت کننده خیانت نموده و او را عمدا گمراه کند؛ و اگر مشاور در مشورت خیانت نمود - و آنچه حق است نگفت - چنانچه مشورت کننده در اثر اعتماد به مشاور متحمل ضرر و زیان مادی یا معنوی شود، مشاور در پیشگاه خداوند مسئول بوده و نسبت به ضرر او ضامن میباشد.