(مسأله 559) در حیوان قربانی چند شرط معتبر است:
اول: اینکه اگر شتر باشد سن آن کمتر از پنج سال نباشد؛ و بنابر احتیاط سن گاو و بز کمتر از دو سال و سن میش یا بره کمتر از یک سال نباشد. و اگر پس از قربانی کردن معلوم شد سن آن کمتر بوده کافی نیست.
دوم: اینکه تام الاجزا باشد و نقص نداشته باشد؛ پس اگر لنگ یا کور یا گوش بریده یا دم بریده باشد، یا اگر شاخ داخلی آن بریده یا شکسته باشد کافی نیست. ولی اگر شاخ بزرگ خارجی آن بریده یا شکسته باشد مانعی ندارد؛ چنانکه اگر گوش آن سوراخ یا شکافته باشد نیز مانعی ندارد، هر چند خلاف احتیاط است. و بنابر احتیاط اگر کوری یا لنگی آن ظاهر و روشن نیز نباشد به آن اکتفا نشود.
سوم: در نظر عرف لاغر نباشد؛ و بر حسب روایت وارده اگر بر کلیه های آن مقداری پیه باشد کافی است.
چهارم: بنابر احتیاط واجب به هیچ نحو مریض نباشد، حتی مرض پوستی و کچلی.
پنجم: بنابر احتیاط واجب خیلی پیر نباشد.
ششم: بنابر احتیاط واجب خصی یعنی اخته نباشد؛ بلکه بنابر احتیاط بیضه آن را نیز نکوبیده باشند.
هفتم: بنابر احتیاط واجب به حسب اصل خلقت نیز بی دم نباشد؛ بلکه بنابر احتیاط هیچ نقص نداشته باشد.
(مسأله 560) اگر در روز عید غیر از اخته یافت نمی شود ولی بعد از عید تا آخر ذی حجه یافت میشود، بنابر احتیاط بین آنها جمع کند؛ بدین معنا که اخته را در روز عید قربانی کند و بعد هم یک غیر اخته قربانی نماید. و اگر بعد از عید هم یافت نمی شود جمع کند بین قربانی اخته و قربانی غیر اخته در سال بعد.
.jpg)
