صفحه ۲۰

الله تعالی بوحدانیته، و تقرب الیه و اتقه بمزدلفة، و اصعد بروحک الی الملا الاعلی بصعودک الی الجبل."

"پس برای سعی صفا و مروه حاضر شو؛ و با "هروله" سعی را انجام بده، در حالی که خود را از هوی و هوس و خودبینی و توکل بر غیر خدا دور کرده باشی. (و در حقیقت سعی تو سعی الی الله باشد.)

و پس از آن به طرف منی (آرزوها) رهسپار شو، و از غفلت و لغزشهایت بیرون آی و دل خود را متوجه خدا کن (آرزوهایت را از او بخواه)؛ و مبادا چیزهایی را که حلال نیست و یا استحقاق آنها را نداری آرزو کنی. و در عرفات به خطاهایت اعتراف کن و عهد و پیمان خود را با خدای یکتا تجدید نما. و در مزدلفه (جای تقرب و نزدیک شدن؛ مشعرالحرام) به خدا نزدیک شو و حریم او را نگه دار و تقوی پیشه کن؛ و با رفتن بالای کوه مشعر، روح و روان خود را متوجه عالم بالا کن. (از غیر خدا منقطع شو و خدا را بر قلب و درونت حاکم نما)."

"و اذبح حنجرة الهوی و الطمع عند الذبیحة . و ارم الشهوات و الخساسة و الدنائة و الافعال الذمیمة عند رمی الجمرات."

"و هنگام قربانی در منی حلقوم هوی و طمع را ببر (یعنی در حقیقت، نفس اماره و تمایلات و تعلقات آن را ذبح کن. حضرت ابراهیم (ع) مأمور شد فرزند عزیزش را که به او دل بسته بود در راه خدا ذبح کند و او اطاعت و تسلیم خود را نشان داد. ما باید به او تأسی کنیم و آنچه را عزیز می‎داریم از مال و مقام و اولاد، دل از آنها بر کنیم و حاضر باشیم آنها را در راه خدا و دین او فدا کنیم.)

و هنگام رمی جمرات سه گانه شهوتهای نفسانی و زشتیها و پستیها را از خود دور کن."

ناوبری کتاب