آیت‌الله منتظری

انجام داده یا کمتر یا بیشتر؛ در این صورت به شک خود اعتنا نکند.

دوم: اینکه بعد از تقصیر می‎داند هفت شوط نبوده ولی نمی داند آیا بیشتر بوده یا کمتر؛ در این صورت بنابر احتیاط سعی و تقصیر را از سر گیرد.

سوم: اینکه تقصیر را هنوز بجا نیاورده ولی در حالی که خود را خارج از محل سعی و فارغ از سعی می‎بیند شک کند آیا به مقدار واجب بجا آورده یا کمتر یا بیشتر، یا شک کند آیا به مقدار واجب بجا آورده یا کمتر؛ در این صورت بنابر احتیاط سعی را از سر گیرد.

چهارم: اینکه در حالی که خود را در مروه می‎بیند شک کند آیا هفت شوط بجا آورده یا کمتر؛ در این صورت باید سعی را از سر گیرد.

پنجم: اینکه می‎داند هفت شوط را کاملا بجا آورده است، ولی شک دارد آیا زیادتر از آن بجا آورده یا نه؛ در این صورت سعی او صحیح است، خواه از محل سعی خارج شده باشد یا نه.

ششم: اینکه در بین شوط شک کند آیا شوط هفتم است یا نهم مثلا؛ در این صورت نیز باید سعی را از سر گیرد، هر چند خوب است شوط را تمام کند و بعد همه سعی را از سر گیرد.

(مسأله 485) اگر در روزی که طواف کرده است، فردای آن روز شک کند آیا سعی را بجا آورده است یا نه، پس اگر پس از تقصیر باشد به شک خود اعتنا نکند؛ و اگر قبل از تقصیر باشد بنابر احتیاط سعی را بجا آورد.

(مسأله 486) اگر پس از تمام شدن سعی و فراغت از آن شک کند آیا آن را صحیح انجام داده یا نه، به شک خود اعتنا نکند. همچنین است اگر شوط یا جزئی از آن را بجا آورده و پس