(جواب:) به طور کلی مصرف نذورات تابع کیفیت نذر میباشد، بنابراین در مفروض سؤال، اگر از قرائن معلوم شود که قصد آنان مقید به صرف در خصوص ظهر عاشورا نبوده، بلکه منظور اطعام عزاداران حسینی است می‌توانید عین مازاد را در شب یا شام عاشورا صرف اطعام آنان کنید و اگر معلوم شود قصد آنان و کیفیت نذر مقید به محل خاص نبوده می‌توانید در ظهر عاشورا در محل دیگری صرف اطعام کنید، ولی اگر احتمال خصوصیت در ظهر عاشورا در محل خاص داده شود و نمی توانید عین آن را برای سال بعد نگه دارید آن را بفروشید و قیمت آن را همان سال و اگر نشد در سال بعد در ظهر عاشورا صرف اطعام کنید و توزیع آن درب منازل ظاهرا نظر نذر کنندگان را تأمین نمی کند و اگر نذورات نباشد و هبه باشد برای صرف آن در موارد دیگر باید از اهدا کنندگان اجازه گرفت.
(سؤال) چنان که به نیت نذر، جمله ای بگوییم که با قالب و صیغه قسم منطبق است، آنچه واقع شده چیست ؟ و چه تکلیفی متوجه شخص است ؟ توضیح این که این جانب سال ها قبل با نیت و قصد نذر چنین گفته و نوشته ام: و الله و بالله اگر فلان شود در هر هفته و تا موقع توان جسمی نماز شب بخوانم؛ اکنون متوجه شده ام آنچه بر لسان من جاری شده و نوشته ام، صیغه قسم بوده نه نذر. بنابراین چنانچه در برخی موارد یک هفته بگذرد و نماز شب من قضا شود چه تکلیفی دارم ؟
(جواب:) در فرض سؤال، که نیت نذر کرده و نام خدا را بر زبان جاری کرده و به شکل قسم بوده است، بنابر احتیاط حکم قسم را دارد.
(سؤال) در رساله آمده که اگر کسی قسمش را بشکند یا باید سه روز روزه بگیرد یا باید ده فقیر را اطعام کند. حال اگر کسی بخواهد به حکم دومی عمل کند میتواند به جای آن هزینه نقدی طعام ده فقیر را به مرجع تقلید بدهد که او به صلاحدید خود آن را هزینه کند یا به فقرا بدهد؟
(جواب:) کفاره مخالفت با قسم، اطعام ده فقیر یا پوشاندن ده فقیر یا آزاد کردن یک بنده است و پول کافی نیست؛ ولی جایز است پول را به دیگری بدهد و او را وکیل کند که ده فقیر را اطعام یا بپوشاند، و میتواند مرجع تقلید یا فرد مطمئن دیگری را وکیل نماید.
.jpg)
