آیت‌الله منتظری

(سؤال) احتراما معروض می‎دارد که ملکی سه طبقه در یکی از محلات تهران بوده که مالک آن قصد داشت در زمان حیات خود قسمتی از آن را وقف کند، ولی در حیات ایشان این امر محقق نشد. پس از فوت، ورثه وی که تنها فرزند دختر و همسر ایشان بودند تمام ملک را وقف کردند. البته دختر آن مرحومه که در حال حاضر متولی وقف هم می‎باشد معتقد است که در آن برهه زمانی که تازه یک هفته از فوت مادرشان گذشته بود تحت تأثیر القائات پدر و تألمات شدید روحی که به واسطه فوت مادرشان حاصل شده بود و با توجه به این که از لحاظ عاطفی تحت فشار بودند چنین تصمیمی را گرفته اند. خواهشمند است در خصوص پرسش های ذیل راهنمایی فرمایید:

1- آیا با توجه به این که ایشان در زمان اجرای صیغه در محذور اخلاقی و عاطفی نسبت به پدرشان و فوت مادرشان قرار داشته اند، آیا وقف صحیح است ؟

2- با توجه به این که ایشان پس از اجرای صیغه از عمل وقف با آن شرایط (وقف تمام ملک) پشیمان شده و نظرش این بوده است که اگر وقف در مورد 13 یا 12 ملک مذکور صورت می‎گرفت ایشان رضایت داشت، ولی به صورت فعلی رضایت ندارد در حالی که تا قبل از آن هیچ تصرفی در ملک صورت نگرفته بوده و منافع آن در موقوف علیهم صرف نشده بود؛ با توجه به این که ایشان مقلد حضرت امام بوده و پس از ایشان هم بر تقلید از ایشان به فتوای سایر مراجع تاکنون باقی مانده است، آیا پشیمانی ایشان در برگشت از وقف کافی است ؟

3- اصولا قبض و اقباض معتبر در وقف در خانه موصوف با توجه به شرایط گفته شده به چه چیزی محقق می‎شود؟ همچنین در چه صورتی می‎توان گفت: این ملک به تصرف متولی داده شده است ؟

4- در حال حاضر نظر ایشان که متولی است بر این است که اگر وقف برگشت داده شود و ابطال گردد هم اکنون صیغه جدیدی خوانده شود که مطابق آن ثلث یا نهایتا نصف (12) ملک مذکور وقف گردد یا این که همه ملک وقف گردد، ولی برای ایشان تا زمان حیاتشان 70 درصد حق التولیه قرار داده شود و 50 درصد هم برای متولی بعدی، آیا با توجه به نکته فوق الذکر وقف قابل برگشت است یا خیر؟ در غیر این صورت