(سؤال 1008) آیا هیچ یک از مسائل اعتقادی قابل تقلید نیست ؟ و آیا اگر شخصی امامت ائمه معصومین (ع) را قبول داشته باشد، ولی به علم غیب یا عصمت ائمه (ع) اعتقاد نداشته باشد با مبانی شیعه منافات دارد؟ مثلا علم غیب را منحصر به خداوند دانسته و امام را برترین و بهترین فرد زمان بداند که دارای مراحل عالی علم و تقوی است و کسی از افراد عادی نمی تواند به آن مرحله دست یابد.
جواب: در مسائل اعتقادی تحصیل یقین لازم است؛ و منظور از "علم غیب" اگر این باشد که کسی ذاتا بدون این که احدی او را آگاه کرده باشد علم غیب دارد، علم غیب به این معنا منحصر به خداوند متعال است. و اگر منظور این باشد که خداوند بعضی افراد را بدون وسائط و اسباب ظاهری از غیب مطلع میسازد، مسأله حقی است و منکر آن سخت در اشتباه میباشد؛ و اگر تحقیق کند پی به خطای خود میبرد؛ کما این که منکرین عصمت ائمه (ع) نیز در اشتباه هستند و اگر تحقیق کنند به خطای خود پی میبرند.
(سؤال 1009) نظرتان درباره کتابهای دکتر شریعتی چیست ؟
جواب: هر نوشته و یا کتابی غیر از قرآن و کلمات معصومین (ع) قابل اشکال است و باید باب انتقاد صحیح باز باشد.
(سؤال 1010) گاهی انسان در اثر ضعف نفس و فشارهای روانی و عوامل اجتماعی احساس میکند که لحظاتی در باطن خود کفر میگوید و ألعیاذ بالله به دین و ائمه اطهار(ع) بدبین شده است، با این که چیزی به زبان نیاورده و خلاف شرعی هم انجام نداده است؛ آیا این حالت به مسلمان بودن او لطمه ای وارد میکند؟
جواب: مجرد خطور ذهنی برخلاف معتقدات دینی خود موجب کفر و مرتد شدن نمی شود؛ ولی چون ناشی از وسوسه های شیطان میباشد، موظف است به آن اعتنا نکند و درصدد از بین بردن زمینه های آن برآید.
(سؤال 1011) پیروان فرقه بهائیت چه حکمی دارند و ملاک و مناط شما در مورد حکم مورد نظرتان چیست ؟
جواب: چون منکر خاتمیت اسلام و احکام ضروری آن میباشند کافرند.
.jpg)
