جواب: خداوند در آیه 71 سوره توبه: (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) فریضه امر به معروف و نهی از منکر را صریحا به عهده همه مؤمنین و مؤمنات قرار داده؛ و چون امر و نهی دیگران یک نحو دخالت در کار دیگران است، خداوند به عنوان مقدمه این فریضه الهی همه افراد را نسبت به یکدیگر ولی و صاحب اختیار قرار داده؛ البته ولایت مقول به تشکیک و دارای مراتب میباشد، یک مرتبه آن عمومی است ولی در شعاع انجام این فریضه الهی خواهد بود.
وجوب این فریضه وجوب تعبدی فردی فقط نیست، بلکه هدف بسط معروف در جامعه، و جلوگیری از هر منکر و عدوان و ظلمی است که ممکن است اتفاق افتد.
در خبر جابر از امام پنجم (ع) نقل شده: "ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر سبیل الانبیاء و منهاج الصالحین، فریضة عظیمة بها تقام الفرائض و تأمن المذاهب و تحل المکاسب و ترد المظالم و تعمرالارض و ینتصف من الاعداء و یستقیم الامر"وسائل الشیعة، ج 11، ص 395. (همانا امر به معروف و نهی از منکر راه پیامبران، و خط مشی صالحین، و فریضه بزرگی است که با آن واجبات الهی به پا داشته میشود، و راه ها امن میگردد، و تجارتها حلال میشود، و ظلمها از بین میرود، و کشور آباد میگردد، و دشمنان به مجازات میرسند، و کار حکومت آسان میشود.) و پرواضح است که مرتب شدن این همه آثار و برکات بر این واجب الهی میسر نیست مگر با تحصیل قدرت وسیع و نیروی مجهز و فعال؛ و در ضمن حدیث مفصل از پیامبراکرم (ص) نقل شده: "کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته."صحیح بخاری، 160/1، کتاب الجمعة . (همه شما همچون چوپانید و همه شما مسئول رعیت و ملت خود میباشید).
پس افراد جامعه حق ندارند نسبت به آنچه در جامعه میگذرد بی تفاوت باشند؛ و حتی در برابر قدرتمندان نیز سکوت جامعه روانیست. حضرت سیدالشهداء(ع) - در مسیر کربلا برای تبیین جهت قیام خود - از رسول خدا(ص) نقل فرمودند: "من رأی سلطانا جائرا مستحلا لحرم الله ناکثا لعهد الله مخالفا لسنة رسول الله (ص) یعمل فی عبادالله بالاثم والعدوان فلم یغیر علیه بفعل و لا قول کان حقا علی الله أن یدخله