صفحه ۲۴۲

(سؤال 1823) در نماز جماعت مسجدالحرام و مسجدالنبی (ص) معمولا قنوت را در رکعت آخر و پس از رکوع انجام می‎دهند؛ آیا این قنوت کفایت از قنوت مستحب قبل از رکوع رکعت دوم می‎کند؟

جواب: در صورت حضور در جماعت آنان باید از باب متابعت از ایشان پیروی شود. و تکلیف استحبابی بر خواندن قنوت در محل خود ساقط است؛ نه از باب این که قنوت در غیر محل کافی از قنوت باشد.

(سؤال 1824) با توجه به این که تقیه در این زمان به خاطر ترس از قتل و ضرب و جرح نیست و تنها برای ترس از اتهام به شرک و بت پرستی است، آیا تقیه اختصاص به مسجدالحرام و مسجدالنبی (ص) دارد یا در مساجد بین راه هم تقیه لازم است ؟

جواب: هر جایی که ترک حضور در جماعت آنها در معرض وهن مذهب باشد، مورد تقیه است؛ و اختصاص به مسجدین ندارد.

(سؤال 1825) بردن حصیر به مسجدین برای سجده، و سجده بر بادبزن و کاغذ و امثال اینها چه حکمی دارد؟ با توجه به این که امکان انگشت نماشدن و اتهام به شیعه و وهن آنان موجود است.

جواب: وهن و احتمال ضعیف ملاک نیست؛ بلکه همان گونه که در سؤال قبل گفته شد "معرضیت" ملاک است.

(سؤال 1826) در نماز جماعت با اهل سنت که قرائت حمد و سوره را هر چند به نحو حدیث نفس واجب می‎دانید، آیا گوش کردن به قرائت حمد امام در نماز صبح و مغرب و عشا کفایت از حدیث نفس می‎کند؟

جواب: گوش کردن به قرائت امام کافی از حدیث نفس نیست.

(سؤال 1827) هنگام همراهی با جماعت اهل سنت و خواندن حمد و سوره، در نماز ظهر و عصر دچار اشکال نمی شویم؛ زیرا صدای امام به گوش نمی رسد و آنان هم حمد را می‎خوانند. ولی در نمازهای جهریه اولا: آیا استماع قرائت امام واجب است یا نه ؟ ثانیا: با توجه به "انصتوا" آیا قرائت - هر چند آهسته و به نحو حدیث نفس - هنگام قرائت آنان مجزی است ؟

ناوبری کتاب