صفحه ۲۸۷

فرهنگ لغات و مصطلحات

"الف"

1 - اداء: به دو معنا است: یک : از عهده کاری برآمدن مثل دادن قرض که اداء دین می‎گویند. دو: از عهده کاری برآمدن در وقت خاص آن مثل نماز اداء.

2 - امارات ظنیه: آثار و نشانه هایی که موجب مظنه می‎شود.

3 - احتیاطا - احتیاط و احوط: هر کجا احتیاط مرجع بدون قید واجب و یا مستحب گفته شده مقلد باید عمل نماید مگر جاهایی که قبل از احتیاط یا بعد از آن فتوا و یا نشانه ای برخلاف باشد.

4 - استیذان: اجازه خواستن

5 - اوداج اربعه: چهار رگ حیوان که هنگام ذبح باید بریده شود.

6 - استرداد: پس گرفتن

7 - امتناع: خودداری

8 - اعراض: صرف نظر و چشم پوشی کردن

9 - اهل کتاب: یهود، نصارا و مجوس

10 - استصحاب حیات: کسی که زنده بوده و در مرگ او شک کنیم باید بگوییم زنده است و هر آنچه حکم شرعی دارد بر آن مترتب کنیم. در اصطلاح علم اصول، این، استصحاب حیات است.

11 - انقضاء عده: گذاشتن ایام عده

12 - ارش البکاره: تفاوت مهریه باکره با غیر باکره

13 - اعسار: ورشکست شدن

14 - افتراء: به دروغ به کسی نسبت دادن

15 - استثناء: جدا نمودن

16 - ایام تشریق: یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ذی حجة

17 - اقوی و اظهر: فتوای مرجع می‎باشند و مقلد باید به مضمون آنها عمل نماید.

ناوبری کتاب