صفحه ۹۰

[ لزوم همکاری بین المللی در دهکده جهانی و دوری از شعارهای تشنج آمیز]

درباره ارتباط با غرب و به ویژه آمریکا به عقیده من یک وقتی در یک شرایط خاصی سفارت آمریکا اشغال شد و روابط ایران و آمریکا قطع شد. اگر فرض کنیم آن وقت هم مصلحت بوده ولی این مصلحت دائمی نیست. بایستی که در این زمان که دنیا مثل خانواده و دهکده واحد شده قهرا طبقات جامعه جهانی با هم ارتباط داشته باشند، هم ارتباط سیاسی هم اقتصادی، غیر از اسرائیل از باب اینکه آن را دولت غاصب می‎دانیم و ارتباط با اسرائیل را موافق نیستیم، اما با آمریکا و اروپا و کشورهای دیگر ارتباط فی مابین اعم از سیاسی و اقتصادی باید باشد و ابنأ بشر کمبودهایشان را به وسیله همدیگر برطرف کنند. این گونه که شعار علیه یکدیگر بدهیم و تشنج درست کنیم و بدبینی درست شود، ما با اینها مخالفیم. همه طبقات و گروهها در دو کشور باید بتوانند ارتباط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی داشته باشند. همان گونه که پیغمبراکرم (ص) به تمام سلاطین در زمان خودش نامه می‎نوشت برای اینکه می‎خواست ارتباط برقرار کند.

‏ چون مصالح ما به هم گره خورده یک سؤالم این است که با توجه به وضعیت خاص ایران و مسأله هسته ای اگر بر علیه ایران از بمب اتم استفاده شود و مناطق حساس ایران مورد تعرض قرار گیرد، آیا شما حکم جهاد می‎دهید؟

[ آمریکا در مورد ایران، آزموده را آزمودن خطاست ]

اجمالا این روشی که الان دولت دارد که در اینجا شعارهایی علیه آنها می‎دهند که محرک است، بوش هم از آن طرف یک شعارهایی علیه ایران می‎دهد، اینها هر دو غلط است. بایستی دو کشور مشکلات را با تفاهم حل کنند. و آمریکا هم اگر به ایران حمله کند به عقیده من اشتباه می‎کند، برای اینکه چیزی را که تجربه کردند دیگر نباید تکرار

ناوبری کتاب