صفحه ۴۵۴

تسلیحاتی و به شکل مشخص سلاح های کشتار جمعی چه حکمی دارد؟ با احتمال وقوعی استفاده نابجا از این اسلحه خطرناک از سوی ماجراجویان بی خرد - که شمارشان در هر سرزمینی در میان نظامیان و سیاستمداران کم نیست - این پرسش جدی تر است.

پرسش دوم: آیا اصولا امکان استفاده عقلایی و مشروع از چنین اسلحه ای متصور است ؟ مثلا به عنوان اولا بازداشتن طرف مقابل، ثانیا تهدید به استفاده متقابل که البته نتیجه آن کشتار انسان های بیگناه فراوانی است، ثالثا برای گریختن از ضرر بزرگتر در انتخاب بین دو مفسده و پذیرفتن اقل الضررین (به عنوان مثال آمریکایی ها در استفاده بمب اتم در هیروشیما و ناکازاکی ادعا می‎کنند که برای پیشگیری از ضرر بزرگتری به نام گسترش و ادامه جنگ خانمانسوز به آن دست یازیدند.) آیا کشتن هزارها انسان بیگناه را می‎توان به عنوان جلوگیری از ضررهای بزرگتری توجیه کرد؟ آیا در اسلام بالاتر از حفظ جان هزاران انسان بیگناه چیزی متصور است ؟ آیا می‎توان گفت اسلحه کشتار جمعی فی حد ذاته حرام و غیر مشروعند و از طرق غیرمشروع نمی توان به هیچ هدف متعالی و مشروعی رسید؟

پرسش سوم: آیا می‎توان گزاره های زیر را با قاطعیت به جهانیان اعلام کرد که:

1 - استفاده تسلیحاتی از فناوری هسته ای و سلاحهای کشتار جمعی مطلقا و بدون هیچ استثنایی خلاف موازین انسانیت، اخلاق و اسلام است.

2 - سرمایه گذاری، تولید، نگهداری و به کارگیری تسلیحات کشتار جمعی و فناوری هسته ای در عرصه نظامی در هیچ شرایطی پذیرفته نیست.

3 - دارندگان سلاح های خطرناک کشتار جمعی (از قبیل بمب اتم و موشک های با کلاهک هسته ای و مشابه آن) بالاخص دولت جنگ طلب اسرائیل "تهدید بالفعل" برای بشریت محسوب می‎شوند و می‎باید در نابودی این تسلیحات مرگبار پیشقدم شوند.

4 - ما به دنبال خاورمیانه بلکه جهانی عاری از سلاح هسته ای و اسلحه کشتار جمعی هستیم.

عزت عالی مستدام باد.

محسن کدیور
6 مهر 1388، 8 شوال، 27 سپتامبر 2009

ناوبری کتاب