اسلامی با برخورداری از اختیارات قانونی بی شمار با استبداد به رأی و سوء تدبیر فزاینده خود به شدت از مصالح ملی ایران فاصله گرفته است و با میدان دادن گسترده به نظامیان و شبه نظامیان در ارکان نظام که در آغاز برای برخورد با معترضان داخلی صورت گرفت اکنون مشخص نیست خود به چه میزان در ناخدایی این کشتی در بحران های فزاینده پیش رو واقعا نقش دارد.
اکنون افکار عمومی در جهان درباره توانایی تولید سلاحهای کشتار جمعی این "زنگی مست" پرسش جدی دارد و پاسخ های مقامات عالی رتبه ایرانی را که حتی در کشور خودشان مشتهر به دروغ گویی اند را باور نمی کند. تردیدی هم نداریم که رژیم نژادپرست اسرائیل و حامیان اروپایی و آمریکایی آن بالفعل از چنین اسلحه ای برخوردارند و واعظان غیر متعظی در عرصه بین المللی بیش نیستند.
حضرتعالی با توجه به پشتوانه دانش، تقوا، سابقه، محبوبیت و انصافی که در مبارزات نیم قرنه خود با استبداد قبل و بعد از انقلاب کسب کرده اید، به عنوان رهبر معنوی معترضان پرشمار ایرانی در جهان شناخته شده اید. نامه های متعدد رهبران سیاسی جنبش سبز به شما و پاسخ های راه گشای شما (از قبیل پاسخ نامه های 6 مرداد، 4 و 31 شهریور 88) شاهدی بر این مدعاست. اجازه میخواهم پرسش های دشواری که در ذهن و ضمیر بسیاری از ایرانیان بلکه بسیاری از معاصران اعم از مسلمان و غیر مسلمان مطرح است، صریحا با شما در میان بگذارم. بی شک حضرتعالی در مناسبت های گذشته جسته و گریخته به برخی از ابعاد این مسأله اشاره فرموده اید؛ اما اهمیت وافر مسأله مرا بر آن داشت که بار دیگر به شکل متمرکز این پرسش ها را در شرایط خطیر فعلی مطرح کنم. پاسخ های مستدل، مشروح و در عین حال روشن و شفاف شما در معرفی چهره رحمانی و صلح طلب اسلام مظلوم و بالاخص مذهب اهل بیت نقش بسزایی دارد. هرگونه که صلاح میدانید ارشاد فرمایید. والامر الیکم.
سؤال بین المللی به اجمال این است: معترضان سبز ایرانی درباره استفاده تسلیحاتی از انرژی هسته ای چگونه میاندیشند؟ و چه تفاوتی با رهبران جنگ طلب و ماجراجوی جمهوری اسلامی دارند؟ این پرسش کلی را میتوان به سه پرسش مشخص ذیل تجزیه کرد.
پرسش اول: سرمایه گذاری، تولید، نگهداری و به کارگیری انرژی هسته ای در فناوری