نمی باشد. (وسایل الشیعة، جلد 18، صفحه 497 و 498؛ و دراسات فی ولایة الفقیه، جلد دوم، صفحه 378).
و اجتهاد در مقابل نص این روایات، صحیح نیست؛ و نظردادن در مقابل آنها بدعتی واضح است، و اصل "اقرار العقلاء علی انفسهم جایز" فقط در شرایط عادی و بدون اعمال زور و فشار نافذ است.
علاوه بر این، در اصل سی و هشتم قانون اساسی آمده است: "هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است. اجبار شخص به شهادت، اقرار و یا سوگند مجاز نیست؛ و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات میشود." طبق عموم و اطلاق این اصل، هر گونه شکنجه ای برای اعتراف گیری و کسب اطلاعات مجازات دارد، و اقرارها و اعترافات گرفته شده از این طریق نیز ارزش و اعتباری ندارد.
روشن است که حبس در سلول انفرادی بویژه در دراز مدت که متهم را زیر فشار وادار به اعتراف میکند از مصادیق بارز شکنجه است؛ و با اعمال فشار و شکنجه، مخصوصا به شکل وحشتناکی که در دوره اخیر انجام شده و شرایط غیرعادی که در پی آن وجود دارد، اعترافات متهم حتی بر علیه خودش نیز معتبر و مسموع نیست؛ حتی اگر متهم بارها در آن شرایط و از طریق مصاحبه و میزگرد اعتراف و اعلام کند که خطا کرده و مرتکب اشتباه و جرم شده است، اعترافات مکرر با وجود آن شرایط در بی اعتبار بودن، حکم همان اعتراف اولیه را دارد.
همچنین در اصل سی و نهم قانون اساسی آمده است: "هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است."
حال چگونه شده است که افراد سرشناسی که سالها برای این نظام خدمت کرده اند با اعترافات فاقد ارزش و اعتبار، در معرض دید میلیونها نفر مورد هتک حرمت و
.jpg)
