آیت‌الله منتظری

[ انتظار بزرگ مردم از مراجع و علما در این شرایط خطیر]

در چنین شرایطی است که مردم مسلمان ما از امثال حضرات مراجع و علمای محترم و این حقیر انتظاراتی دارند که با توجه به وظیفه سنگینی که شریعت مقدسه بر دوش عالمان دینی قرار داده است و نیز مسئولیت سنتی و تاریخی مرجعیت و روحانیت انتظار بجایی است. مردم می‎گویند: این ظلم ها و حق کشی ها و بدعت ها اگر خلاف اسلام است، چرا مراجع محترم و علمای دین که حافظ دین و مذهب و حصن اسلام و شریعت و مدافع حقوق مردم و مبین احکام شریعت و از جمله امر به معروف و نهی از منکر و اظهار مخالفت با خلاف ها و بدعت ها هستند، در مقابل این همه بدعت ها و کارهای خلافی که به نام دین و مذهب انجام می‎شود به پیروی از دستور پیامبر اسلام (ص) اظهار علم و مخالفت صریح با بدعت ها نمی کنند؟ و آیا این همه مظالم و حق کشی ها و جنایات از بیرون آوردن خلخال از پای یک زن یهودی توسط سربازان معاویه کمتر است که مولای متقیان حضرت علی (ع) فرمود: اگر مرد مسلمانی از غصه آن بمیرد نباید ملامت شود؟! (نهج البلاغه، خطبه 27). به یقین حضرات مراجع و علمای محترم قلبا از این منکراتی که به نام دین و مذهب انجام می‎شود نگران و ناراحت می‎باشند و بعضا اقداماتی نیز نموده اند، اما آیا با توجه به مفاد حدیث شریف نبوی که اظهار علم را واجب دانسته، این مقدار کفایت می‎کند؟

[ سکوت مراجع در برابر ظلم به مردم به نام دین جایز نیست ]

4 - حضرات مراجع محترم به قدرت و نفوذ کلام خود در حاکمیت توجه دارند و خوب می‎دانند که حاکمیت در حفظ مشروعیت خود به آنان نیاز دارد و از این رو اینک آنان را هر چند به حسب ظاهر به رسمیت می‎شناسد و از آنان ترویج می‎کند، و نیز می‎دانند که حاکمیت از سکوت آن حضرات در قبال کارهای خلاف خود