صفحه ۱۷۸

( بسم الله الرحمن الرحیم)

محقق محترم جناب آقای مصطفی ایزدی دام توفیقه

با سلام و تحیت

نامه شما را خواندم، ضمن تقدیر از توجه شما به مسائل انقلاب و حوادث گذشته و پیگیری نسبت به آنها یادآور می‎شوم:

[ نقد اظهارات آیت الله مهدوی کنی و نقل ماجرای تشکیل دانشگاه امام صادق ]

اینجانب جناب آیت الله مهدوی کنی دامت افاضاته را - که از دوستان قدیم می‎باشند - فردی متدین، اخلاقی و معتقد به قیامت و حساب و کتاب می‎دانم و لذا احتمالا مطالب نقل شده از ایشان (و نیز برخی دیگر از مطالب این کتاب) به خاطر فراموشی و عدم مراجعه به اسناد موجود و یا حداقل عدم استفسار از کسانی است که هنوز دست سیاست موجب فراموشی آنان نشده است. اینجانب به خاطر مصالحی قصد پاسخ دادن به بسیاری از مطالب خلاف واقعی را که علیه من در این مدت منتشر شده - و اخیرا در قالب خاطره گویی و غیره بر حجم آن افزوده شده است - نداشته ام و به حداقل اکتفا کرده ام؛ اما تحریف وقایع و بیان مطالب خلاف از امثال ایشان دور از انتظار و موجب شگفتی و تأسف است. ذیلا به طور اجمال به نکات مورد سؤال می‎پردازم:

ج 1 - تأسیس جامعة الامام الصادق (ع) در اصل به پیشنهاد اینجانب بوده که در ابتدای اساسنامه این جامعه به آن تصریح شده است. پیش از پیروزی انقلاب، سه نفر از افراد خیر و متعهد زمین وسیعی را برای امور دینی خریده و درنظر گرفته بودند، که یکی از آنان جناب آقای حاج سید رحیم خانیان بود که در زندان اوین با ایشان آشنا شده بودم. پس از آزادی از زندان و پیروزی انقلاب، یک روز ایشان و آقای محمدعلی نوید و آقای مهدیان - که صاحبان این زمین بودند - به من مراجعه کردند و

ناوبری کتاب