صفحه ۴۲۹

فرموده است: (و شاورهم فی الامر) (ای پیامبر در امور با آنان مشورت کن). که "امر" در اصطلاح قرآن و سنت به معنای امور عام اجتماعی و سیاسی است. آن حضرت با این که معصوم بودند در کارهای مهم سیاسی با اصحاب خود مشورت می‎کردند و بعضا برخلاف نظر خود به نظر آنان عمل می‎نمودند، و هیچ گاه مستبدانه عمل نمی کردند. "ولایت مطلقه" مخصوص خداوند بزرگی است که مالک و خالق همه ما می‎باشد. و در قرآن کریم در سوره یوسف می‎خوانیم: (ان الحکم الا لله) (حاکمیت - بدون قید و شرط - مخصوص خداوند است). و غیر خداوند حتی پیامبران و ائمه معصومین (ع) همگی موظف بودند اوامر و احکام خداوند را اجرا نمایند، و ولایت آنان در محدوده اجرای احکام الهی بوده است. ولایت مطلقه فرد غیر معصوم چه بسا موجب استبداد او در کارها می‎شود، و ممکن است او را به دخالت و اعمال نظر در آنچه اهلش نیست وادارد، که قهرا زیانهای بسیاری را برای کشور و مردم به دنبال خواهد داشت.

هنگامی که امیرالمؤمنین (ع) - با اینکه ما آن حضرت را معصوم از گناه و خطا می‎دانیم - فرموده است: "فلا تکفوا عن مقالة بحق أو مشورة بعدل فانی لست فی نفسی بفوق أن أخطی و لا آمن ذلک من فعلی الا أن یکفی الله من نفسی ما هو أملک به منی" (نهج البلاغه، خطبه 216) (از گفتار حق و مشورت عادلانه دست برندارید، زیرا من - برحسب ذات - فوق خطا نیستم و از آن در کار خویش ایمن نمی باشم مگر این که خدا کفایت کند مرا نسبت به آنچه از من تواناتر است) تکلیف من و شما صددرصد روشن می‎شود.

پس چرا آقایان از انتقادهای مردم می‎رنجند و بسا افراد را تحت تعقیب قرار می‎دهند؟!

اینجانب که در سالیان متمادی قبل و بعد از انقلاب با مسئولین بلندپایه نظام در کنار هم بودیم دوستانه تذکر می‎دهم که روشهای تند و خشونت آمیز شما و وابستگان شما که چه بسا به حساب اسلام عزیز انجام می‎شود روز به روز فاصله بین شما و مردم را بیشتر می‎کند و طبعا مردم از روحانیون و نظام اسلامی جدا می‎شوند.

ناوبری کتاب