آیت‌الله منتظری

[ تکلیف شرعی در مسائل سیاسی ]

تکلیف شرعی که از طرف مراجع و علما صادر می‎شود (بویژه بعد از انقلاب در انتخابات) به نوعی جنبه سیاسی داشته و استفاده های سیاسی از آن می‎شود، آیا این مسأله در تقابل با تعقل و آزادی فردی در این دوره نیست ؟

وظیفه علما و مراجع ارشاد و راهنمایی می‎باشد نه الزام و اجبار مردم بر اموری مانند شرکت در انتخابات. آری آزادی مردم در دخالت و تعیین سرنوشت اجتماعی و انتخاب حاکمان و حکومت صالح مورد حکم عقل و تأیید شرع می‎باشد.

اگر تکلیف شرعی لازم است و به عنوان یک وظیفه شرعی احساس می‎شود، چگونه در قبال تناقض سیستم حکومت جمهوری اسلامی در مقایسه با حکومت علی (ع) مراجعی مانند شما تکلیف شرعی نمی کنند؟

وظیفه همه طبقات در مقابل خطاها و لغزشهای حکومت ها اعم از روحانی و غیر روحانی، سنتی و روشنفکر و غیر آنها تذکر دادن و نصیحت و خیرخواهی و در حقیقت امر به معروف و نهی از منکر می‎باشد.

[ انتقاد و تذکر مخصوص طبقه خاص نیست ]

شوخی و انتقاد از مراجع در ایران جرم محسوب می‎شود. (البته در حال حاضر با آنان که در حمایت از ولایت مطلقه هستند). اسلام شدیدا با دخالت در حریم خصوصی افراد مخالف است ولی در این دوره از زمان که روحانیت وارد سیاست شده است و به عنوان یک طبقه ممتاز سیاسی هم محسوب می‎شود با در نظرگرفتن این که در مدرنیته در حوزه سیاست سیاستمداران بایستی مواظب رفتار عمومی خود باشند و نیز پاسخگو در برابر مردم باشند، شما این دو گانگی را چگونه می‎بینید؟

انتقاد و تذکر مخصوص طبقه خاص نیست. آیه شریفه (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) (سوره توبه / 73) "مردان و زنان مؤمن هر کدام نسبت به دیگری ولایت دارند که یکدیگر را