سخنرانی گفتم که امور سیاسی هم توبه دارد. بسا در سیاست اشتباهاتی رخ داده است، و سیاستمداران چون قدرتمندند اشتباهاتشان هم اشتباهات بزرگی است، باید از اشتباهاتی که کرده اند توبه کنند و گذشته ها را جبران نمایند. متأسفانه سیاستمداران و قدرتمندان بالا چون یک عده ثناگو دورشان هستند که همیشه از آنها تعریف میکنند و مشکلات جامعه به آنها گفته نمی شود، آنها خیال میکنند بر جامعه مسلط هستند و هر کاری که کردند اعتراضی ندارد. در صورتی که این طور نیست.
انتخاباتی که این دوره انجام شد انتخابات سالمی نبود. بسیاری از آنهایی که دانشمند بودند، به درد بخور بودند، نخبگان جامعه بودند، از انقلابیون ایران بودند، همه اینها را ناروا رد صلاحیت کردند، و یک کسانی را که مطابق میل خودشان و از جناح خودشان بودند انتخاب کردند و به خیال خودشان حالا کشور در اختیار آنهاست. اگر آنها بخواهند همین طور که جناحی انتخاب کردند جناحی عمل کنند، خواهی نخواهی ملت صدایش در میآید؛ برای این که اکثریت مردم با این انتخابات مخالف بودند. حالا بر فرض اگر الان هم مردم ساکت باشند ولی منتظر فرصتی هستند. امروز سیاست زور دوام ندارد، چنانکه دین زوری هم ارزش ندارد (لا اکراه فی الدین) ، با زور نمی شود برای مردم دین درست کرد. سیاست هم با زور در جهان امروز پیشرفت ندارد. بنابراین قدرتمندانی که این طور کارها را انجام میدهند و مردم را کنار میزنند، باید در رفتارشان تجدید نظر کنند. اگر فهمیدند اشتباه کرده اند باید توبه کنند. همان طور که گناهان خدا توبه دارد در سیاست هم اگر اشتباه کردند باید توبه کنند. انعطاف پیدا کنند و حقوق جامعه را به آنان بدهند. مردم سفیه نیستند که شورای نگهبان قیم آنان باشند.
الان کسانی را که در این انتخابات رد صلاحیت کرده اند، ظلم به اینها شده و ظلم پایدار نیست. بنابراین جامعه هم تا آخر ساکت نخواهد ماند، یک روزگاری مردم سر و صدایشان بلند میشود؛ پس لازم است که متصدیان امور توبه کنند و نسبت به جامعه انعطاف پیدا کنند.