صفحه ۲۷۶

از منظر دینی اعتقاد به دین الهی و هر مسلک دیگر امری است اختیاری، و اجبار و اکراه در آن نارواست. آیه شریفه: (لا اکراه فی الدین) به همین مطلب تصریح دارد. هر کس تا زمانی که قصد اهانت، مغالطه گری، اغواء، عناد و تمسخر دیگر ادیان را نداشته باشد، می‎تواند آزادانه آئین خویش را در معرض قرار دهد. برترین دین در میدان مناظره و استدلال خواهی نخواهی زمانی خودنمایی خواهد کرد که نزد مردم عاقل و فهمیده مقبولیت داشته باشد. رشد و تعالی ادیان همیشه ناشی از آن بوده است که در محیطی آزاد مطرح شده اند و خودبه خود مردم به آنها گرایش پیدا کرده اند. سیره و روش پیامبراکرم (ص) و امام علی (ع) و دیگر پیشوایان ما این گونه بوده است که آنها حتی در زمان حاکمیت خویش ادیانی را که به نظر باطل می‎آمد مورد هتک، تهمت و افترا قرار نمی دادند، و آنها در مذهب و کیش خود آزاد بودند و کسی اجازه نداشت بی جهت مزاحم آنها شود. حتی برخی از امامان شیعه (ع) با آنها به طور مفصل بحث و مناظره آزادانه داشتند، که این خود مایه تعجب آنان می‎شد.

[ سازش فلسطینی ها با اسرائیل ]

قریب نیم قرن است که جنگ و خونریزی بین فلسطین و اسرائیل در جریان است و روزی نیست که گروهی از مردم بی گناه (چه از اهالی فلسطین و چه از اتباع اسرائیل) به قتل نرسند. هرچند که دولت اسرائیل با غصب سرزمین فلسطین و اعمال ستم بر مردم آن کشور سبب بسیاری از این فجایع است، اما بسیاری از مردم اسرائیل (که به خاطر ظلم و اجحاف بر علیه یهودیان از کشورهای خود متواری شده و به اسرائیل آمدند) خواستار پایان مداخله نظامی اسرائیل در فلسطین و همزیستی مسالمت آمیز با همسایگان عرب خود به دور از جنگ و خونریزی می‎باشند. آیا حضرتعالی از پیشنهاد برپایی دولت مستقل (فلسطین و اسرائیل در کنار یکدیگر) و تلاش مشترک بین مردم فلسطین و اهالی اسرائیل برای ایجاد منطقه ای صلح آمیز و به دور از ظلم و ستم حمایت می‎کنید؟ نظر مبارک شما در مورد شعارهایی که از سوی برخی رهبران مسلمان در مورد نابودی دولت اسرائیل و به دریا ریختن تمام یهودیان داده می‎شود چیست ؟

ناوبری کتاب