آیت‌الله منتظری

[ سفارش به استقلال حوزه های علمیه ]

موضوع اول مربوط است به حوزه ای که در آن درس می‎خوانیم.

از هزار سال پیش که حوزه علمیه نجف به زعامت مرحوم شیخ طوسی (ره) تشکیل شد، حوزه های علمیه شیعه هیچ وقت وابسته به دولت ها نبودند و حوزه های مردمی بودند. آنچه که در شیعه به عنوان خمس ارباح مکاسب مطرح است و در فقه اهل سنت وجود ندارد اگر پرداخت شود خیلی مشکلات حل خواهد شد، و این از امتیازات فقه شیعه است. البته گاهی موقوفاتی هم بوده است که وابسته به حکومتها نبوده اند. نمی خواهم بگویم سوءنیتی در کار بوده است اما متأسفانه دولت در ردیف بودجه های خود برای حوزه هم بودجه اختصاص داده است. خبری از قول رئیس کمیسیون بودجه مجلس در برخی سایت ها مشاهده کردم مبنی بر این که "بودجه 28 میلیاردی اختصاصی به مرکز خدمات حوزه علمیه قم در سال جاری نسبت به بودجه اختصاصی در سالهای 75 و 76 سی برابر شده است." من نمی گویم کار اینها از روی سوء نیت است اما به نظر می‎رسد کار اشتباهی بوده است. همان طور که سابقا حوزه ها مردمی بود و مردم وظیفه خود می‎دانستند وجوهاتشان را به حوزه ها بدهند، باید این کار انجام شود و این راه کار است.

برخی افراد گفته اند: ما حاضریم وجوهات را پرداخت نماییم به شرط این که آن مرجع خودش آن را مصرف کند و دیگرانی که در حوزه هستند آن را مصرف نکنند.

درست است که طلاب حوزه معصوم نیستند اما امثال شیخ طوسی، شیخ انصاری، میرزای شیرازی و مرحوم آیت الله خمینی از همین حوزه ها پیدا می‎شوند. بزرگان در همین حوزه ها تربیت می‎شوند. کشاورزی که در یک باغ درختانی را غرس می‎کند انتظارش این است که تمام درختها و نهالها به بار بنشینند اما برخی از آنها خشک می‎شوند، برخی را آفت می‎زند و... و بالاخره درختهای خوب هم رشد کرده و دارای ثمر خواهد شد.