[ استقلال حوزه های علمیه ]
مطلبی که مهم میباشد این است که چه حوزه نجف و چه حوزه قم از وجوهاتی که مردم میدادند اداره میشدند، در اقتصاد به دولت وابسته نبودند بلکه مردمی بودند، و در مقابل انحرافاتی که دولت ها داشتند علما و مراجع حرف خودشان را میزدند؛ ولی متأسفانه پس از انقلاب به گونه ای شده که کم کم بسیاری امکانات حوزه قم از سوی دولت تأمین میشود. در حالی که این کار با این که ممکن است با حسن نیت باشد به ضرر حوزه است. باید کاری کرد که همان وجوهات شرعی را مردم بدهند و با همان بودجه حوزه ها اداره شوند.
در زمان آیت الله بروجردی از طرف اوقاف آمده بودند خدمت ایشان که موقوفات زیادی هست که مصرفش روحانیون است و یا قابل تطبیق بر روحانیون است، اجازه دهید آنها را در اختیار حوزه قرار دهیم که دیگر نیاز به بازار نداشته باشید. مرحوم آیت الله بروجردی آن را قبول نکرده و گفته بودند: حالا یک رئیس اوقافی پیدا شده و میگوید: من میخواهم موقوفات را به علما و روحانیین که مصارف آنها هستند بدهم، اگر آن را چند سال مصرف کردیم مردم هم میگویند اینها نیازی به ما ندارند و وجوهاتی که میدهند قطع میشود و ما وابسته میشویم به اوقاف، و اگر یک رئیس اوقاف دیگری یک دفعه آمد و جلوی آن را گرفت همه چیز به هم میخورد، ما به وجوهی که مردم میدهند گر چه کم باشد قانع هستیم.
هدف ایشان این بود که استقلال حوزه حفظ شود تا بتوانند در مواقع حساس نظراتشان را بگویند و در حکومت اگر انحرافاتی رخ داد انتقاد کنند؛ و این کار خوبی بود. اما متأسفانه پس از انقلاب شاید به خاطر تندرویها و زدگی مردم، یا به خاطر این که بعضی مردم گفته اند روحانیون پول نفت دستشان است، کمتر وجوهات دادند آن وقت حوزه وابسته به دولت شده است و این به ضرر حوزه است.
امیدوارم حالت سابق که حوزه را مردم اداره میکردند برگردد تا آن اثر حوزه ها که