صفحه ۱۳۶

این که گفته می‎شود دانشجویان و دانشگاهها باید سیاسی باشند به این معناست که آنان بتوانند آزادانه اظهارنظر کرده و مطالبات خویش را مطرح نمایند، گویا نظر برخی مسئولان سطح بالا از سیاسی بودن دانشگاهها تأیید نظرات حاکمان و پیروی کورکورانه از آنهاست؛ وگرنه معنا ندارد دانشجو را سیاسی بدانیم و از سوی دیگر پس از اظهارنظر مخالف، با آنان برخورد تند و خشن نمائیم؛ و بالاتر از آن نمایندگان مجلس اند که پس از تذکرات محترمانه با حملات سازماندهی شده چه از سوی امامان جمعه و چه از سوی گروههای فشار مواجه می‎شوند، و با مجلسی که امام (ره) آن را در رأس امور می‎دانستند این طور برخورد می‎شود.

[ معنای جمهوری اسلامی ]

ایشان معنای جمهوری اسلامی را حکومت اکثریت مردم بر اساس موازین اسلام دانستند و فرمودند:

اگر استاد دانشگاه، دانشجو، مردم عادی و من طلبه حق اظهارنظر نداشته باشیم و حرفها مورد سانسور قرار گیرد، دیگر چه معنایی برای جمهوریت متصور است ؟

حکومت فردی با دیدگاههای انحصاری علاوه بر این که عقلا و شرعا محکوم است در دنیای امروز قابل دوام نیست. با این که پیامبراکرم (ص) مورد خطاب آیه شریفه (النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم) بودند، با این حال ایشان برای تشکیل حکومت قبل از هر چیز با بیعت قبایل و عشایر متصدی امر حکومت شدند، چون در آن زمان "عشیره" جایگاه یک حزب مردمی را داشت و رئیس عشیره اگر با فردی بیعت می‎کرد به منزله بیعت تمام قبیله بود. بنابراین حکومت پیامبر(ص) کاملا مردمی و با رضایت آنها تشکیل شد. پس از ایشان حضرت امیر(ع) هم حکومت ظاهری را پس از بیعت و خواست مردم تشکیل داده و حاکمیت ایشان ناشی از خواست و رأی مردم بود. ایشان با این که به اعتقاد ما معصوم بودند از تذکرات و انتقادات مردمی استقبال می‎کردند. در خطبه 216 نهج البلاغه می‎خوانیم: "فلا تکفوا عن مقالة بحق أو مشورة بعدل فانی لست فی نفسی

ناوبری کتاب